استئوآرتریت
استئوآرتریت رایج ترین نوع آرتریت است که میلیون ها نفر را در سراسر جهان دچار کرده است. این بیماری زمانی که غضروف محافظتی که به عنوان ضربه گیر در انتهای استخوان ها قرار دارد به مرور زمان فرسوده می شود رخ میدهد.
با اینکه استئوآرتریت می تواند تمامی مفاصل را دچار کند، این عارضه بطور رایج مفصل های دستان، زانو، لگن و ستون فقرات را دچار می کند.
استئوآرتریت عوارضی دارد که معمولا می توان آن را کنترل کرد، با اینحال صدمه به مفاصل را نمی تواند معکوس کرد. فعال بودن، داشتن وزنی سالم و انجام برخی از روش های درمانی ممکن است روند این بیمار را کاهش داده و به بهبود درد و عملکرد مفصلی کمک کند.
علائم
تورم مفصلی از علائم این بیماری است
علائم استئوآرتریت معمولا به آرامی رخ می دهد و به مرور زمان وخیم تر می شود. نشانه ها و علائم استئوآرتریت شامل موارد زیر است :
- درد : مفاصل دچار شده ممکن است هنگام یا بعد از حرکت درد بگیرند
- سفتی : سفتی مفاصل ممکن است پس از بیدار شدن یا بعد از دوره ایی از کم فعالیتی رخ دهد
- حساسیت به لمس : مفصل شما ممکن است زمانی که فشار بر روی آن یا اطرافش ایجاد شد حساس باشد
- کاهش انعطاف پذیری : شما ممکن است نتوانید مفصل خود را به طور کامل در دامنه حرکتش تکان دهید
- احساس خورد شدن : شما ممکن است احساس خورد شدن هنگام استفاده از مفصل خود حس کرده یا صدای مفصل را بشنوید
- خاراستخوان : این قطعه های اضافه استخوانی، که همانند برآمدگی های سختی هستند می توانند در اطراف مفصل دچار شده ایجاد شوند
- تورم : این تورم ممکن است نوسط التهاب نسج نرم در اطراف مفصل رخ دهد
ریسک فاکتور ها
عواملی که می توانند احتمال استئوآرتریت شما را افزایش دهند شامل موارد زیر است :
- افزایش سن : احتمال استئوآرتریت با افزایش سن بالا می رود
- جنسیت : زنان بیشتر دچار استئوآرتریت می شوند با این دلیل این واقعه نامعلوم است
- چاقی : حمل وزن اضافه به وقوع استئوآرتریت کمک می کند و هر چه وزن شما بیشتر باشد، احتمال آن ابتلا به این بیماری بیشتر است. افزایش وزن به به مفصل هایی حمل کننده وزن شما مانند لگن و زانو های شما فشار وارد می کند و همچنین بافت چربی پروتئین هایی ایجاد می کند که منجر به التهاب مضر در داخل و اطراف مفصل شما می شود
- جراحت های مفصلی : جراحت ها مانند آنانی که در طول ورزش ها یا سانحه ایی رح می دهد می تواند احتمال استئوآرتریت را افزایش دهد. حتی جراحت هایی که سالها پیش رخ داده و بنظر بهبود یافته اند می توانند احتمال استئوآرتریت را افزایش دهند
- فشار مکرر بر روی مفصل : اگر شغل یا ورزشی که شما انجام می دهید فشار مکرری بر روی مفصلی قرار می دهد، آن مفصل به مرور زمان دچار استئوآرتریت می شود
- عوامل ژنتیکی : برخی از افراد عامل ژنتیکی دارند که احتمال استئوآرتریت آنان را افزایش می دهد
- ناهنجاری های استخوانی : برخی از افرادی که با مفاصل ناهنجار یا غضروف خراب به دنیا می یایند
- برخی از بیماری های متابولیک : این بیماری ها شامل دیابیت و عارضه هایی که بدن در آن بیش از حد آهن تولید می کند (هموکروماتوز) می شود.
ورزش هایی مانند فوتبال که بر روی مفصل فشار وارد می کند احتمال وقوع این بیماری را افزایش می دهد
علت ابتلا
استئوآرتریت زمانی که غضروفی که به عنوان ضربه گیر در انتهای استخوان های مفاصل شما به مرور زمان فرسوده می شوند رخ می دهد. غضروف بافت سفت و لغزنده است که منجر به حرکتی بدون استحکاک مفاصل می شود.
در نهایت، اگر تمامی غضروف فرسوده شود، استخوان بر روی استخوان حرکت می کند.
استئوآرتریت معمولا را بیماری ایی فرسودگی می گویند. اما علاوه بر تحلیل غضروف، استئوآرتریت تمام مفصل را دچار می کند. این بیماری منشا تغیراتی در استخوان و زوال بافت همبندی می شود که مفاصل را به هم دیگر متصل کرده و به عضله استخوان متصل می کند می شود. این بیماری همچنین منجر به التهاب دیواره مفصل می شود.
تشخیص
ام آر آی مفصل می تواند استئوآرتریت را تشخیص دهد
در طول معاینه فیزکی پزشک مفصل دچار شده شما را برای وجود حساسیت به لمس، تورم، قرمزی و انعطاف پذیری ارزیابی می کند.
روش های تصویربرداری
برای ایجاد تصاویری از مفصل دچار شده، پزشک شما ممکن است موارد زیر را توصه کند :
- رادیولوژی : غضروف در عکس های رادیولوژی نمایش داده نمی شود، اما تحلیل غضروف توسط باریک شدن فضای بین استخوان ها در مفصل شما قابل تشخیص است. همچنین رادیولوژی می تواند خاراستخوان ها در اطراف مفصل را نمایش دهد.
- ام آر آی : ام آر آی از امواج رادیویی و میدان مغناطیسی قوی ایی برای ایجاد تصاویری از استخوان و بافت نرم که شامل غضروف است استفاده می کند. ام آر آی بطور رایج برای تشخیص استئوآرتریت استفاده نمی شود اما می تواند اطلاعاتی بیشتر در موارد پیشرفته ارائه دهد.
آزمایشات
ارزیابی خون یا مایع مفصلی می تواند به تایید تشخیص پزشک کمک کند.
- آزمایشات خونی : با اینکه آزمایش خونی خاصی برای استئوآرتریت وجود ندارد، برخی از آزمایشات می تواند به رد کردن وجود دیگر عارضه های درد مفصل شما مانند رماتیسم مفصلی کمک کنند.
- ارزیابی مایع مفصلی : پزشک شما ممکن است با استفاده از سوزنی مایع را از مفصل دچار شده بردارد. این مایع سپس برای وجود التهاب و تشخیص اینکه درد شما توسط نقرس یا عفونتی بجای استئوآرتریت رخ داده است ارزیابی می شود.
درمان
فیزیوتراپی می تواند به بهبود علائم این بیماری کمک کند
استئوآرتریت را نمی تواند معکوس کرد، اما راه های درمانی می توانند درد را کاهش داده و به حرکت کردن شما کمک کند.
دارودرمانی
داروهایی که برای بهبود علائم استئوآرتریت به خصوص درد بکار میرود شامل موارد زیر می شود :
- استامینوفن : استامینوفن به افراد مبتلا به استئوآرتریت که دردی ملایم تا شدید دارند کمک می کند. مصرف بیش از اندازه دوز استامینوفن می تواند منجر به درد کبدی شود
- داروهای غیر التهابی غیراستروئیدی : داروهای غیرالتهابی غیراستروئیدی بدون نسخه مانند ایبوپروفن و ناپروکسن سدیم که به دوز های عادی مصرف می شوند معمولا درد مرتبط با استئوآرتریت را کاهش می دهد
- دولوکستین : این دارو که بطور عادی به عنوان ضدافسرگی استفاده می شود، این دارو همچنین برای درمان درد مزمن که شامل درد استئوآرتریت موثر است.
تراپی
- فیزیوتراپی : فیزیوتراپی می تواند به شما تمرین هایی برای قدرت بخشیدن به عضلات اطراف مفصل، افزایش انعطاف پذیری و کاهش درد یاد دهد. ورزش منظم عادی که شما انجام می دهید مانند، شنا یا راه رفتن می تواند موثر باشد.
- شغل درمانی : یک متخصص شغل درمانی می تواند به شما در تشخیص راه هایی برای انجام کارهای روزانه بدون فشار آوردن به مفصل دچار شده یاد دهد. برای مثال مسواکی که دسته ایی بزرگ دارد می تواند مسواک زدن را زمانی که دچار استئوآرتریت در درستان خود هستید، آسان تر کند.
- تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست : این روش از جریان های الکتریکی ولتاژ پایین برای بهوبد درد استفاده می کند. این روش منجر به بهبود درد موقت در افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو و مفصلی می شود.
پیشگیری
استئوآرتریت بطور کلی غیر ممکن است. با این حال شما ممکن است بتوانید احتمال دچار شدن به این عارضه را با دوری از جراحت و سبک زندگی ایی سالم کاهش دهید
ورزش کردن
از ورزش هایی که بر روی مفاصل شما استرس وارد می کند و به آنان وزن سنگین وارد می کند مانند دویدن و وزنه برداری دوری کنید. به جای آن ورزش هایی مانند شنا، دوچرخه سواری انجام دهید که فشار بر روی عضلات شما کنترل شده است.
سعی کنید حداقل 150 دقیقه فعالیت های هوازی (مانند دوچرخه سوازی یا راه رفتن سریع) در هر هفته انجام دهید، علاوه بر آن تمرین های تقویتی 2 روز یا بیشتر در هفته که گروه های عضله ایی اصلی را تمرین می دهند می تواند شما را سالم نگه دارد.
موضع صحیح
داشتن موضعی درست در طول روز و دوری از ثابت بودن در موقعیتی برای مدتی طولانی نیز می تواند موثر باشد.
اگر شما پشت میز کار می کنید، مطمعن شوید که صندلی شما در ارتفاعی درست است و استراحت های منظم برای حرکت کردن انجام دهید.
کاهش وزن
چاق بودن یا اضافه وزن فشار بر روی مفصال شما را افزایش داده و احتمال استئوآرتریت را افزایش می دهد. اگر اضافه وزن دارید، کاهش وزن ممکن است احتمال دچار شدن به این عارضه را کاهش دهد.
- علائم
-
علائم
تورم مفصلی از علائم این بیماری است
علائم استئوآرتریت معمولا به آرامی رخ می دهد و به مرور زمان وخیم تر می شود. نشانه ها و علائم استئوآرتریت شامل موارد زیر است :
- درد : مفاصل دچار شده ممکن است هنگام یا بعد از حرکت درد بگیرند
- سفتی : سفتی مفاصل ممکن است پس از بیدار شدن یا بعد از دوره ایی از کم فعالیتی رخ دهد
- حساسیت به لمس : مفصل شما ممکن است زمانی که فشار بر روی آن یا اطرافش ایجاد شد حساس باشد
- کاهش انعطاف پذیری : شما ممکن است نتوانید مفصل خود را به طور کامل در دامنه حرکتش تکان دهید
- احساس خورد شدن : شما ممکن است احساس خورد شدن هنگام استفاده از مفصل خود حس کرده یا صدای مفصل را بشنوید
- خاراستخوان : این قطعه های اضافه استخوانی، که همانند برآمدگی های سختی هستند می توانند در اطراف مفصل دچار شده ایجاد شوند
- تورم : این تورم ممکن است نوسط التهاب نسج نرم در اطراف مفصل رخ دهد
- ریسک فاکتور
-
ریسک فاکتور ها
عواملی که می توانند احتمال استئوآرتریت شما را افزایش دهند شامل موارد زیر است :
- افزایش سن : احتمال استئوآرتریت با افزایش سن بالا می رود
- جنسیت : زنان بیشتر دچار استئوآرتریت می شوند با این دلیل این واقعه نامعلوم است
- چاقی : حمل وزن اضافه به وقوع استئوآرتریت کمک می کند و هر چه وزن شما بیشتر باشد، احتمال آن ابتلا به این بیماری بیشتر است. افزایش وزن به به مفصل هایی حمل کننده وزن شما مانند لگن و زانو های شما فشار وارد می کند و همچنین بافت چربی پروتئین هایی ایجاد می کند که منجر به التهاب مضر در داخل و اطراف مفصل شما می شود
- جراحت های مفصلی : جراحت ها مانند آنانی که در طول ورزش ها یا سانحه ایی رح می دهد می تواند احتمال استئوآرتریت را افزایش دهد. حتی جراحت هایی که سالها پیش رخ داده و بنظر بهبود یافته اند می توانند احتمال استئوآرتریت را افزایش دهند
- فشار مکرر بر روی مفصل : اگر شغل یا ورزشی که شما انجام می دهید فشار مکرری بر روی مفصلی قرار می دهد، آن مفصل به مرور زمان دچار استئوآرتریت می شود
- عوامل ژنتیکی : برخی از افراد عامل ژنتیکی دارند که احتمال استئوآرتریت آنان را افزایش می دهد
- ناهنجاری های استخوانی : برخی از افرادی که با مفاصل ناهنجار یا غضروف خراب به دنیا می یایند
- برخی از بیماری های متابولیک : این بیماری ها شامل دیابیت و عارضه هایی که بدن در آن بیش از حد آهن تولید می کند (هموکروماتوز) می شود.
ورزش هایی مانند فوتبال که بر روی مفصل فشار وارد می کند احتمال وقوع این بیماری را افزایش می دهد
- علت ابتلا
-
علت ابتلا
استئوآرتریت زمانی که غضروفی که به عنوان ضربه گیر در انتهای استخوان های مفاصل شما به مرور زمان فرسوده می شوند رخ می دهد. غضروف بافت سفت و لغزنده است که منجر به حرکتی بدون استحکاک مفاصل می شود.
در نهایت، اگر تمامی غضروف فرسوده شود، استخوان بر روی استخوان حرکت می کند.
استئوآرتریت معمولا را بیماری ایی فرسودگی می گویند. اما علاوه بر تحلیل غضروف، استئوآرتریت تمام مفصل را دچار می کند. این بیماری منشا تغیراتی در استخوان و زوال بافت همبندی می شود که مفاصل را به هم دیگر متصل کرده و به عضله استخوان متصل می کند می شود. این بیماری همچنین منجر به التهاب دیواره مفصل می شود.
- تشخیص
-
تشخیص
ام آر آی مفصل می تواند استئوآرتریت را تشخیص دهد
در طول معاینه فیزکی پزشک مفصل دچار شده شما را برای وجود حساسیت به لمس، تورم، قرمزی و انعطاف پذیری ارزیابی می کند.
روش های تصویربرداری
برای ایجاد تصاویری از مفصل دچار شده، پزشک شما ممکن است موارد زیر را توصه کند :
- رادیولوژی : غضروف در عکس های رادیولوژی نمایش داده نمی شود، اما تحلیل غضروف توسط باریک شدن فضای بین استخوان ها در مفصل شما قابل تشخیص است. همچنین رادیولوژی می تواند خاراستخوان ها در اطراف مفصل را نمایش دهد.
- ام آر آی : ام آر آی از امواج رادیویی و میدان مغناطیسی قوی ایی برای ایجاد تصاویری از استخوان و بافت نرم که شامل غضروف است استفاده می کند. ام آر آی بطور رایج برای تشخیص استئوآرتریت استفاده نمی شود اما می تواند اطلاعاتی بیشتر در موارد پیشرفته ارائه دهد.
آزمایشات
ارزیابی خون یا مایع مفصلی می تواند به تایید تشخیص پزشک کمک کند.
- آزمایشات خونی : با اینکه آزمایش خونی خاصی برای استئوآرتریت وجود ندارد، برخی از آزمایشات می تواند به رد کردن وجود دیگر عارضه های درد مفصل شما مانند رماتیسم مفصلی کمک کنند.
- ارزیابی مایع مفصلی : پزشک شما ممکن است با استفاده از سوزنی مایع را از مفصل دچار شده بردارد. این مایع سپس برای وجود التهاب و تشخیص اینکه درد شما توسط نقرس یا عفونتی بجای استئوآرتریت رخ داده است ارزیابی می شود.
- درمان
-
درمان
فیزیوتراپی می تواند به بهبود علائم این بیماری کمک کند
استئوآرتریت را نمی تواند معکوس کرد، اما راه های درمانی می توانند درد را کاهش داده و به حرکت کردن شما کمک کند.
دارودرمانی
داروهایی که برای بهبود علائم استئوآرتریت به خصوص درد بکار میرود شامل موارد زیر می شود :
- استامینوفن : استامینوفن به افراد مبتلا به استئوآرتریت که دردی ملایم تا شدید دارند کمک می کند. مصرف بیش از اندازه دوز استامینوفن می تواند منجر به درد کبدی شود
- داروهای غیر التهابی غیراستروئیدی : داروهای غیرالتهابی غیراستروئیدی بدون نسخه مانند ایبوپروفن و ناپروکسن سدیم که به دوز های عادی مصرف می شوند معمولا درد مرتبط با استئوآرتریت را کاهش می دهد
- دولوکستین : این دارو که بطور عادی به عنوان ضدافسرگی استفاده می شود، این دارو همچنین برای درمان درد مزمن که شامل درد استئوآرتریت موثر است.
تراپی
- فیزیوتراپی : فیزیوتراپی می تواند به شما تمرین هایی برای قدرت بخشیدن به عضلات اطراف مفصل، افزایش انعطاف پذیری و کاهش درد یاد دهد. ورزش منظم عادی که شما انجام می دهید مانند، شنا یا راه رفتن می تواند موثر باشد.
- شغل درمانی : یک متخصص شغل درمانی می تواند به شما در تشخیص راه هایی برای انجام کارهای روزانه بدون فشار آوردن به مفصل دچار شده یاد دهد. برای مثال مسواکی که دسته ایی بزرگ دارد می تواند مسواک زدن را زمانی که دچار استئوآرتریت در درستان خود هستید، آسان تر کند.
- تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست : این روش از جریان های الکتریکی ولتاژ پایین برای بهوبد درد استفاده می کند. این روش منجر به بهبود درد موقت در افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو و مفصلی می شود.
- پیشگیری
-
پیشگیری
استئوآرتریت بطور کلی غیر ممکن است. با این حال شما ممکن است بتوانید احتمال دچار شدن به این عارضه را با دوری از جراحت و سبک زندگی ایی سالم کاهش دهید
ورزش کردن
از ورزش هایی که بر روی مفاصل شما استرس وارد می کند و به آنان وزن سنگین وارد می کند مانند دویدن و وزنه برداری دوری کنید. به جای آن ورزش هایی مانند شنا، دوچرخه سواری انجام دهید که فشار بر روی عضلات شما کنترل شده است.
سعی کنید حداقل 150 دقیقه فعالیت های هوازی (مانند دوچرخه سوازی یا راه رفتن سریع) در هر هفته انجام دهید، علاوه بر آن تمرین های تقویتی 2 روز یا بیشتر در هفته که گروه های عضله ایی اصلی را تمرین می دهند می تواند شما را سالم نگه دارد.
موضع صحیح
داشتن موضعی درست در طول روز و دوری از ثابت بودن در موقعیتی برای مدتی طولانی نیز می تواند موثر باشد.
اگر شما پشت میز کار می کنید، مطمعن شوید که صندلی شما در ارتفاعی درست است و استراحت های منظم برای حرکت کردن انجام دهید.
کاهش وزن
چاق بودن یا اضافه وزن فشار بر روی مفصال شما را افزایش داده و احتمال استئوآرتریت را افزایش می دهد. اگر اضافه وزن دارید، کاهش وزن ممکن است احتمال دچار شدن به این عارضه را کاهش دهد.
