علت ابتلا

برای بسیاری از افراد، چندین دلیل برای بی اختیاری روده وجود دارد.

دلایل بی اختیاری روده می تواند شامل موارد زیر باشد :

• آسیب عضلانی : صدمه به حلقه های انتهای مقعد ممکن است جلوگیری درست از مدفوع را سخت کند. این آسیب می تواند در زایمان مخصوصا زمانی که از اپیزیوتومی یا انبرک استفاده می شود، رخ دهد.
• آسیب عصبی : صدمه به عصب هایی که مدفوع را در مقعد حس می کنند، یا آنهایی که ماهیچه های مقعد را کنترل می کنند، می تواند منجر به بی اختیاری روده شود. این آسیب می تواند هنگام زایمان، اعمال فشار مکرر در هنگام مدفوع کردن، صدمه به نخاع یا حلمه‌ی مغزی رخ دهد. برخی از بیماری ها مانند دیابت و ام اس نیز می توانند این عصب ها را تحت تاثیر قرار دهند و باعث آسیبی شوند که منجر به بی اختیاری روده می شود.
• یبوست : یبوست مزمن ممکن است منجر به ایجاد مدفوعی خشک و سفت در مقعد شده و به حدی بزرگ شود که دفع آن ممکن نباشد. بنابراین ماهیچه های مقعد و روده گشاد شده و سرانجام ضعیف می شوند که باعث می شود مدفوعی مایع از قسمت بالاتر دستگاه گوارشی از اطراف مدفوع سفت عبور کرده و ترشح کند. یبوست مزمن همچنین ممکن است باعث صدمه‌ی عصبی شده و منجر به بی اختیاری روده شود.
• اسهال : نگه داشتن مدفوع جامد نسبت به مایع در مقعد راحت تر است، پس مدفوع مایع در اسهال می تواند منجر به بی اختیاری روده شده یا این عارضه را شدید تر کند.
• هموروئید : زمانی که وریدهای مقعد متورم شوند، باعث ایجاد هموروئید می شوند. این عارضه از بسته شدن کامل مقعد جلوگیری کرده و باعث ترشح مدفوع می شود.
• از دست دادن قابلیت ذخیره در مقعد : در حالت عادی، مقعد بزرگ می شود تا برای مدفوع جا باز کند. اگر مقعد شما بدلیل جراحی، پرتودرمانی، یا بیماری التهابی روده زخم شده است، نمی تواند به حد ممکن بزرگ شود. بنابراین مدفوع اضافه می تواند ترشح کند.
• جراحی برای درمانی وریدهای متورم در مقعد (هموروئید ها) و همچنین جراحی های پیچیده تر که شامل مقعد نیز می شوند می توانند باعث صدمه به عضلات و مفاصل شوند که منجر به بی اختیاری روده می شود.

تشخیص

پزشک در مورد دیگر بیماری های بیمار سوالاتی می پرسد و معیانه‌ی فیزیکی انجام می دهد که معمولا شامل معاینه‌ی مقعد هم می شود. ممکن است از ابزاری به نام پروب برای معاینه‌ی ناحیه های صدمه دیده استفاده شود. معمولا استفاده از پروب باعث بروز عکس العمل در مقعد می شود.

تعدادی آزمایش برای تشخیص منشا بی اختیاری روده استفاده می شود که شامل موارد زیر است :

• معاینه‌ی دیجیتال مقعد : پزشک با دستکش انگشتی را وارد مقعد کرده و قدرت عضلات مقعد را ارزیابی می کند و به دنبال موارد غیرعادی در ناحیه‌ی مقعد می گردد. در طول این معیانه پزشک ممکن است از بیمار بخواهد زور بزند تا افتادگی راست ‌روده مشخص شود.
• تست استخراج بالن : بالنی کوچک داخل مقعد جایگزاری می شود و با آب پر می شود. سپس از بیمار خواسته میشود تا به دسشتویی رفته و بالن را دفع کند. اگر بیش از یک تا سه دقیقه طول بکشد، احتملا دچار یک بیماری مربوط به مدفوع است.
• مانومتری مقعدی : لوله ایی نازک و قابل انعطاف وارد مقعد می شود. ممکن است بالنی کوچک در انتهای لوله باد شود. این روش تنگی و حساسیت و عملکرد مقعد شما را اندازه گیری می کند.
• سونوگرافی آنورکتال : یک ابزار باریک به داخل مقعد وارد می شود. این ابزار تصاویر ویدویی ایجاد می کند که به پزشک اجازه‌ی معاینه‌ی سختار مقعد را می دهد.
• پروکتوگرافی : زمانی که در دستشویی مخصوص مدفوع می کنید تصاویر ویدئویی رادیولوژی تولید می شود. این روش میزان مدفوعی که مقعد می تواند نگه دارد و همچنین درستی دفع بدن را ارزیابی می کند.
• کولونوسکوپی : لوله ایی نازک وارد مقعد می شود تا تمامی روده ارزیابی شود.
• ام آر آی : ام آر آی می تواند تصاویری واضح از مقعد ایجاد کند که به تشخیص صحت عضلانی کمک می کند و همچنین می تواند تصاویری هنگام مدفوع کردن ایجاد کند.

درمان

ورزش و دیگر تراپی ها 

اگر آسیب عضلانی منشا بی اختیاری روده باشد، پزشک ممکن است برنامه ایی ورزشی را همراه با دیگر تراپی ها برای بازگرداندن قدرت غضلانی توصیه کند. این درمان ها می توانند کنترل مقعد و هشیاری برای دفع کردن را بهبود دهند.

گزینه های این روش شامل موارد زیر است :

• تمرینات کگل : تمرینات کگل ماهیچه های تحتانی لگن که مثانه و روده را پوشش می دهند قدرت می بخشد و ممکن است به کاهش بی اختیاری روده کمک کند. برای انجام تمرینات کگل، عضلاتی که بصورت عادی برای توقف ادرار استفاده می کنید را فشرده کنید. این فشار را تا سه ثانیه نگه داشته، سپس برای سه ثانیه استراحت کنید، و تا 10 بار انجام دهید. با افزایش قدرت عضلانی فشارها را برای مدت هایی بیشتر انجام داده تا به سه ست 10 تایی در هر روز برسید.
• بیوفیدبک : یک متخصص تمرینات ساده ایی را به بیمار آموزش می دهد که میتوانند قدرت عضلات مقعد افزایش دهند. افرادی که یادگرفته اند چگونه ماهیچه های تحتانی لگن خود را قوی کنند، زمانی که مدفوع برای دفع آمده است می توانند آن را حس کنند و در صورت نیاز عضلات را آزاد می کنند. در برخی موارد این تمرینات با مانومتری مقعدی و بالن مقعدی انجام می شود.
• تمرینات روده ایی : ممکن است پزشک مدفوع کردن در زمان های خاص روز، مثلا به صورت آگاه بعد از غذا خوردن را توصیه کند. تعیین زمانی که نیاز به استفاده از دستشویی وجود دارد، می تواند به فرد کمک کند تا کنترل بیشتری داشته باشد.
• حجم دهنده ها : تزریق حجم دهنده های غیر انسدادی می تواند دیواره ی مقعد را ضخیم کند. این کار باعث جلوگیری از ترشح می شود.
• تحریک عصب ساکرال (SNS) : عصب های ساکرال از نخاع به عضلات لگن می روند و احساس و قدرت عضلات مقعد را کنترل می کنند. جایگزاری ابزاری که به طور مدام شوک های الکتریکی کوچکی به این اعصاب میفرستد می تواند عضلات مقعدی را تقویت کند.
• بالن واژنی : این ابزار بادی وارد واژن شده و باد شدن آن بر روی ناحیه‌ی مقعدی فشار وارد می کند که منجر به کاهش دفعات بی اختیاری روده می شود.
• درمان فرکانس رادیویی : که به آن عمل سکا نیز می گویند شامل وارد کردن انرژی فرکاسن رادیویی با دمایی کنترل شده به دیواره‌ی مقعد است که به بهبود قدرت عضلانی کمک می کند. درمان با فرکانس رادیویی اندکی تهاجمی است و معمولا با بی حسی موضعی و آرامبخش انجام می شود.

دارودرمانی

بسته به منشا بی اختیاری روده، گزینه های دارویی ممکن است شامل موارد زیر شود :

• داروهای ضد اسهال شامل لوپرامید هیدروکلراید، دیفنوکسیلات، و آتروپین سولفات می شود.
• ملین هایی حجیم مانند متیل سلولز و پسیلیوم، به شرطی که یبوست مزمن منشا بی اختیاری روده باشد.

جراحی

درمان بی اختیاری روده ممکن است نیازمند جراحی برای درمان یک بیماری زمینه ایی مانند، افتادگی راست‌روده یا صدمه‌ی مقعدی به جا مانده از زایمان استفاده شود. این گزینه ها شامل موارد زیر می شود :

• اسفنکتروپلاستی : این عمل مقعد ضعیف شده یا صدمه دیده در زایمان را بازسازی می کند. پزشکان ناحیه‌ی عضلانی صدمه دیده را شناسایی کرده و لبه های آن را از بافت پیرامونی آزاد می کنند. سپس لبه های عضلانی را به هم بر میگردانند و آنها را بصورت همپوشانی میدوزند، که باعث قدرت بخشی عضلانی و تنگ شدن مقعد می شود. اسفنکتروپلاستی ممکن است گزینه ایی برای افرادی باشد که نمی خواهند کولوستومی انجام دهند.
• درمان افتادگی راست‌روده، رکتوسل یا هموروئید : درمان این مشکلات بوسیله‌ی جراحی احتملا بی اختیاری روده را کاهش دهد یا کاملا درمان کند. به مرور زمان افتادگی راست‌روده به اعصاب و عضلات مقعد صدمه می زند. هر چه افتادگی راست‌روده دیرتردمان شود، احتمال بی اختیاری روده بعد از انجام جراحی بیشتر می شود.
• کولوستومی (انحراف روده) : این جراحی مسیر مدفوع را با ایجاد شکافی در شکم تغییر می دهد. پزشکان کیسه ایی مخصوص را به این شکاف متصل می کنند تا مدفوع جمع کند. کولوستومی معمولا زمانی استفاده می شود که دیگر درمان ها موثر نبوده اند.