بیماری مزمن کلیوی


بیماری مزمن کلیوی

بیماری مزمن کلیوی که به آن نارسایی مزمن کلیوی نیز می گویند، شامل تحلیل رفتن عملکرد های کلیوی به مرور زمان است. کلیه ها مواد زاید بدن را فیلتر کرده و مایعات اضافی را از طریق ادرار دفع می کنند. بیماری مزمن کلیوی پیشرفته می تواند منجر به تجمع میزان خطرناکی از مایعات، الکترولیت ها و مواد زاید در بدن شما شود.

در مراحل اولیه‌ی بیماری مزمن کلیوی، ممکن است نشانه ها و علائم کمی داشته باشید. حتی ممکن است تا پیشرفته شدن این بیماری متوجه ابتلا به آن نشوید.

درمان بیماری مزمن کلیوی بر روی کاهش سرعت پیشرفت صدمه‌ی کلیوی که معمولا با کنترل منشا بیماری انجام می پذیرد، تمرکز می کند. اما کنترل منشا این بیماری ممکن است وارد شدن صدمه به کلیه را قطع نکند. بیماری مزمن کلیوی می تواند تا آخرین مرحله‌ی نارسایی کلیوی که طی آن وضعیت بیمار بدون استفاده از فیلتر مصنوعی (دیالیز) یا پیوند عضو مرگبار است، پیشرفت کند.

جزء بیماری های :

زمان تقریبی برای خواندن :

علائم

علائم بیماری مزمن کلیوی

حالت تهوع و استفراغ از علائم این بیماری هستند

اگر صدمه به کلیه کند باشد، نشانه ها و علائم بیماری مزمن کلیوی به مرور زمان تغییر می کند. از دست رفتن عملکرد می تواند منجر به تجمع مایعات یا مواد زاید یا مشکلات الکترولیتی شود. بسته به اینکه بیماری تا چه حدی شدید است، از دست دادن عملکرد کلیوی می تواند موارد زیر را ایجاد می کند :

  • حالت تهوع
  • استفراغ
  • بی اشتهایی
  • خستگی و ضعف
  • مشکلات خواب
  • ادرار بیش از حد یا کمتر از حد معمول
  • کاهش هوش ذهنی
  • گرفتگی های عضلانی
  • تورم پاها و مچ پا
  • پوست خشک و خارش دار
  • فشار خون بالایی که کنترلش سخت است
  • تنگی نفس درصورت جمع شدن مایع در ریه ها
  • درد قفسه‌ی سینه درصورت جمع شدن مایع در اطراف دیواره‌ی قلب

نشانه ها و علائم بیماری کیلوی معمولا غیر اختصاصی هستند. این یعنی آنها می توانند توسط دیگر بیماری ها نیز ایجاد شوند. از آنجایی که کلیه ها میتواند عملکرد از دست رفته را جایگزین کنند، ممکن است تا زمانی که صدمه‌ی غیرقابل درمانی رخ نداده باشد، نشانه ها و علائمی مشاهده نشوند.

ریسک فاکتور ها

عواملی که می توانند احتمال بیماری مزمن کلیوی را افزایش دهند شامل موارد زیر است :

  • دیابت
  • فشار خون بالا
  • بیماری قلبی
  • سیگار کشیدن
  • چاقی
  • سابقه‌ی خانوادگی بیماری کلیوی
  • ساختارهای غیرعادی کلیه
  • سن بالا
  • استفاده‌ی رایج از داروهایی که می توانند به کلیه ها صدمه بزنند
ریسک فاکتور های بیماری مزمن کلیوی

فشار خون بالا یکی از عوامل خطر آفرین این بیماری است

علت ابتلا

بیماری مزمن کلیوی می تواند زمانی که یک بیماری عملکرد کلیوی را کاهش می دهد، رخ دهد که منجر به صدمه و وخیم تر شدن وضعیت کلیه در طول چند ماه یا چند سال می شود.

بیماری ها و عارضه هایی که منجر به بیماری مزمن کلیوی می شوند شامل موارد زیر است :

  • دیابت نوع یک و دو
  • فشار خون بالا
  • گلومرولونفریت که التهاب واحدهای فیلتر کلیه است
  • نفریت بینابینی که التهاب لوله های کلیوی و ساختارهای پیرامونی آنها است
  • بیماری کلیه پلی‌کیستیک یا دیگر بیماری های مادرزادی کلیه
  • انسداد بلند مدت مجرای ادرای که توسط عارضه هایی مانند بزرگی پروستات، سنگ کلیه و برخی ازسرطان ها ایجاد می شود
  • رفلاکس مجرای ادراری، عارضه ایی که در آن ادرار به کلیه باز می گردد
  • عفونت های مکرر کلیه که به آن پیلونفریت نیز می گویند

تشخیص

تشخیص بیماری مزمن کلیوی

سونوگرافی یکی از راه های تشخیص بیماری مزمن کلیوی است

در مرحله‌ی اول تشخیص، پزشک سابقه‌ی خانوادگی و شخصی شما را ارزیابی می کند. ممکن است پزشک سوالاتی مانند اینکه که آیا مبتلا به فشار خون بالا هستید یا خیر، آیا دارویی مصرف می کنید که عملکرد کلیه را تحت تاثیر قرار دهد، اینکه آیا متوجه تغییراتی در عادت های ادراری خود شده اید و اینکه آیا عضوی از خانواده‌ی شما دچار بیماری کلیوی شده است یا خیر، بپرسد.

در قدم بعدی پزشک معاینه‌ی فیزیکی انجام می دهد تا بدنبال نشانه های مشکل در قلب یا عروق خونی باشد و آزمایش عصبی انجام میدهد.

برای تشخیص بیماری کلیوی، ممکن است نیازمند برخی آزمایشات و عمل ها برای تشخیص شدت (مرحله) بیماری کلیوی باشید. این آزمایشات شامل موارد زیر است :

  • آزمایش خون : آزمایش عملکرد کلیوی برای تشخیص میزان مواد زاید خون مانند کراتینین و اوره انجام می شود.
  • آزمایش ادرار : ارزیابی نمونه ای از ادرار می تواند موارد غیرعادی که نشان دهنده‌ی نارسایی مزمن کلیه هستند را نشان دهد و به تشخیص منشا بیماری مزمن کلیوی کمک کند.
  • روش های تصویربرداری : ممکن است پزشک از سونوگرافی برای ارزیابی ساختار و اندازه‌ی کلیه ها استفاده کند. در برخی موراد ممکن است دیگر روش های تصویربرداری انجام شوند.
  • برداشتن نمونه ایی از کلیه برای ارزیابی : ممکن است پزشک نمونه برداری کلیه توصیه کند که شامل برداشتن نمونه ایی از بافت کلیه است. نمونه برداری کلیه معمولا با بی حسی موضعی و استفاده از سوزنی باریک و دراز است که از طریق پوست وارد کلیه می شود. نمونه‌ی برداشته شده برای ارزیابی و تشخیص منشا مشکلات کیلوی به آزمایشگاه فرستاده میشود.

درمان

درمان بیماری مزمن کلیوی

دارودرمانی یکی از راه های درمانی این بیماری است

برخی از انواع بیماری های کلیوی را بسته به منشا می توان درمان کرد. با این حال گاهی بیماری مزمن کلیوی هیچ درمانی ندارد.

درمان معمولا شامل روش هایی برای کنترل نشانه ها و علائم، کاهش عوارض و کند کردن روند بیماری است. اگر کلیه ها بشدت آسیب ببینند، ممکن است نیازمند درمان بیماری کلیوی در مرحله‌ی پیشرفته باشید.

درمان عوارض


عوارض بیماری کلیوی را می توان کنترل کرد تا بیمار راحت باشد. درمان شامل موارد زیر می شود :

  • داروهای فشار خون بالا:  ممکن است افرادی که مبتلا به بیماری کلیوی هستند، فشار خون بالای شدیدتری داشته باشند. ممکن است پزشک داروهایی برای کاهش فشار خون بالا که معمولا شامل مهارکننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین یا مسدود کننده های گیرنده‌ی آنژیوتانسین II هستند را توصیه کند تا عملکرد کلیه حفظ شود. داروهای فشار خون بالا در ابتدا می توانند عملکرد کلیوی را کاهش داده و میزان الکترولیت ها را تغییر دهند، پس نیازمند آزمایش خون مستمر هستید تا سلامتی تان تحت نظر باشد.
  • دارو برای بهوبد تورم : معمولا مایعات در بدن افراد مبتلا به بیماری مزمن کلیوی تجمع می کند. این کار باعث تورم در پاها و همچنین فشار خون بالا شده و داروهایی به نام دیورتیک ها می توانند به تنظیم تعادل مایعات در بدن کمک کنند.
  • دارو برای درمان کم خونی : مکمل های هورمون اریتروپویتین که در برخی موارد با آهن همراه هستند به تولید سلول های قرمز خون کمک می کنند. این کار ممکن است باعث کاهش خستگی و ضعف مرتبط با کم خونی شود.
  • دارو برای کاهش میزان کلسترول : ممکن است پزشک داروهایی به نام استاتین ها برای کاهش کلسترول توصیه کند. افراد مبتلا به بیماری مزمن کلیوی معمولا کلسترول مضر بالایی دارند که می تواند احتمال بیماری قلبی را افزایش دهد.
  • داروهایی برای محافظت از استخوان ها : مکمل ها کلسیم و ویتامین D می توانند از ضعیف شدن استخوان ها جلوگیری کرده و به کاهش خطر شکستگی استخوان کمک کنند. ممکن است دارویی به نام بایندر فسفات برای کاهش فسفات در خون تجویز شود که عروق خونی را از صدمه دیدن در اثر تجمع کلسیم حفظ می کند.
  • رژیم غذایی با پروتئین کم برای کاهش ایجاد مواد زاید در خون : با جذب پروتئین از غذا، بدن مواد زایدی ایجاد می کند که کلیه ها باید آنها را از خون فیلتر کنند. برای کاهش کاری که کلیه باید انجام دهد، ممکن است پزشک خوردن غذاهای کم پروتئین را توصیه کند.

ممکن است پزشک آزمایش های مکرر توصیه کند تا ببیند وضعیت بیماری کلیوی ثابت شده یا هنوز در حال پیشرفت است.

درمان بیماری کلیوی مرحله پایانی


اگر کلیه ها نمی توانند به خودی خود مایع و مواد زاید را دفع کنند و با نارسایی کامل فاصله‌ی کمی داشته‌ یا از کارافتاده اند، بیماری کلیوی در مرحله‌ی پایانی است. در این صورت بیمار نیازمند دیالیز یا پیوند کلیه است.

  • دیالیز : زمانی که کلیه نمی تواند مواد زاید و مایعات اضافه را از خون جدا کند، دیالیز بصورت مصنوعی این کار را انجام می دهد. در همودیالیز یک دستگاه مواد زاید و مایعات اضافه را از خون فیلتر می کند. در دیالیز صفاقی لوله ایی نازک وارد شکم شده و حفره‌ی شکمی با مایع دیالیزی که مواد زاید و مایعات اضافه را جذب می کند، پر می شود. پس از گذشت زمان کوتاهی، مایع دیالیز از بدن تخلیه می شود که مواد زاید را در خود دارد.
  • پیوند کلیه : پیوند کلیه شامل جراحی برای جایگذاری کلیه‌ی گرفته شده از یک اهدا کننده ی سالم به داخل بدن بیمار است. کلیه‌ی تعویض شده می تواند از اهدا کننده ای فوت شده یا در قید حیات گرفته شود. بعد از پیوند، فرد تا پایان عمر نیازمند مصرف داروهایی است تا از رد کردن / پس زدن عضو جدید توسط بدن جلوگیری شود. پس از پیوند کلیه نیازی به دیالیز نیست.

برای کسانی که تصمیم میگیرند نه دیالیز انجام دهند و نه کلیه‌ی پیوندی دریافت کنند، راه سومی هم وجود دارد و آن برخورد محافظه کارانه با کلیه های از کار افتاده است. در این روش علائم بیماری تا حد ممکن کنترل شده و مراقبت پیشرفته برای احساس راحتی بیمار تا جای ممکن برنامه ریزی می شود.

پیشگیری

پیشگیری از بیماری مزمن کلیوی

ترک سیگار یا سیگار نکشیدن یکی از راه های پیشگیری از این بیماری است

برای کاهش احتمال ابتلا به بیماری کلیوی موارد زیر انجام دهید :

  • دستوالعمل های نوشته شده روی داروهای غیر نسخه ایی را رعایت کنید : زمانی که مسکن های بدون نسخه ایی مانند آسپرین، ایبوپروفن و استامینوفن مصرف می کنید، دستورالعمل های نوشته شده بر روی بسته بندی را رعایت کنید. استفاده‌ی بیش از حد از مسکن ها برای دوره ای طولانی می تواند به کلیه صدمه بزند.
  • وزنی سالم داشته باشید : اگر وزنی سالم دارید بوسیله‌ی فعالیت فیزیکی در بیشتر روزهای هفته آن خود را حفظ کنید. اگر نیاز به کاهش وزن دارید با پزشک در مورد استراتژی های سالم برای کاهش وزن صحبت کنید.
  • سیگار نکشید : سیگار کشیدن می تواند به کلیه ها صدمه بزند و صدمه ای که از قبل وجود داشته را وخیم تر کند. اگر سیگاری هستید با پزشک در مورد استراتژی های ترک آن صحبت کنید.
  • با کمک پزشک بیماری های خود را کنترل کنید : اگر بیماری یا عارضه ایی دارید که احتمال بیماری کلیوی را افزایش می دهد با پزشک همکاری کنید تا بتوانید آن را کنترل کنید.
علائم

علائم

علائم بیماری مزمن کلیوی

حالت تهوع و استفراغ از علائم این بیماری هستند

اگر صدمه به کلیه کند باشد، نشانه ها و علائم بیماری مزمن کلیوی به مرور زمان تغییر می کند. از دست رفتن عملکرد می تواند منجر به تجمع مایعات یا مواد زاید یا مشکلات الکترولیتی شود. بسته به اینکه بیماری تا چه حدی شدید است، از دست دادن عملکرد کلیوی می تواند موارد زیر را ایجاد می کند :

  • حالت تهوع
  • استفراغ
  • بی اشتهایی
  • خستگی و ضعف
  • مشکلات خواب
  • ادرار بیش از حد یا کمتر از حد معمول
  • کاهش هوش ذهنی
  • گرفتگی های عضلانی
  • تورم پاها و مچ پا
  • پوست خشک و خارش دار
  • فشار خون بالایی که کنترلش سخت است
  • تنگی نفس درصورت جمع شدن مایع در ریه ها
  • درد قفسه‌ی سینه درصورت جمع شدن مایع در اطراف دیواره‌ی قلب

نشانه ها و علائم بیماری کیلوی معمولا غیر اختصاصی هستند. این یعنی آنها می توانند توسط دیگر بیماری ها نیز ایجاد شوند. از آنجایی که کلیه ها میتواند عملکرد از دست رفته را جایگزین کنند، ممکن است تا زمانی که صدمه‌ی غیرقابل درمانی رخ نداده باشد، نشانه ها و علائمی مشاهده نشوند.

ریسک فاکتور

ریسک فاکتور ها

عواملی که می توانند احتمال بیماری مزمن کلیوی را افزایش دهند شامل موارد زیر است :

  • دیابت
  • فشار خون بالا
  • بیماری قلبی
  • سیگار کشیدن
  • چاقی
  • سابقه‌ی خانوادگی بیماری کلیوی
  • ساختارهای غیرعادی کلیه
  • سن بالا
  • استفاده‌ی رایج از داروهایی که می توانند به کلیه ها صدمه بزنند
ریسک فاکتور های بیماری مزمن کلیوی

فشار خون بالا یکی از عوامل خطر آفرین این بیماری است

علت ابتلا

علت ابتلا

بیماری مزمن کلیوی می تواند زمانی که یک بیماری عملکرد کلیوی را کاهش می دهد، رخ دهد که منجر به صدمه و وخیم تر شدن وضعیت کلیه در طول چند ماه یا چند سال می شود.

بیماری ها و عارضه هایی که منجر به بیماری مزمن کلیوی می شوند شامل موارد زیر است :

  • دیابت نوع یک و دو
  • فشار خون بالا
  • گلومرولونفریت که التهاب واحدهای فیلتر کلیه است
  • نفریت بینابینی که التهاب لوله های کلیوی و ساختارهای پیرامونی آنها است
  • بیماری کلیه پلی‌کیستیک یا دیگر بیماری های مادرزادی کلیه
  • انسداد بلند مدت مجرای ادرای که توسط عارضه هایی مانند بزرگی پروستات، سنگ کلیه و برخی ازسرطان ها ایجاد می شود
  • رفلاکس مجرای ادراری، عارضه ایی که در آن ادرار به کلیه باز می گردد
  • عفونت های مکرر کلیه که به آن پیلونفریت نیز می گویند
تشخیص

تشخیص

تشخیص بیماری مزمن کلیوی

سونوگرافی یکی از راه های تشخیص بیماری مزمن کلیوی است

در مرحله‌ی اول تشخیص، پزشک سابقه‌ی خانوادگی و شخصی شما را ارزیابی می کند. ممکن است پزشک سوالاتی مانند اینکه که آیا مبتلا به فشار خون بالا هستید یا خیر، آیا دارویی مصرف می کنید که عملکرد کلیه را تحت تاثیر قرار دهد، اینکه آیا متوجه تغییراتی در عادت های ادراری خود شده اید و اینکه آیا عضوی از خانواده‌ی شما دچار بیماری کلیوی شده است یا خیر، بپرسد.

در قدم بعدی پزشک معاینه‌ی فیزیکی انجام می دهد تا بدنبال نشانه های مشکل در قلب یا عروق خونی باشد و آزمایش عصبی انجام میدهد.

برای تشخیص بیماری کلیوی، ممکن است نیازمند برخی آزمایشات و عمل ها برای تشخیص شدت (مرحله) بیماری کلیوی باشید. این آزمایشات شامل موارد زیر است :

  • آزمایش خون : آزمایش عملکرد کلیوی برای تشخیص میزان مواد زاید خون مانند کراتینین و اوره انجام می شود.
  • آزمایش ادرار : ارزیابی نمونه ای از ادرار می تواند موارد غیرعادی که نشان دهنده‌ی نارسایی مزمن کلیه هستند را نشان دهد و به تشخیص منشا بیماری مزمن کلیوی کمک کند.
  • روش های تصویربرداری : ممکن است پزشک از سونوگرافی برای ارزیابی ساختار و اندازه‌ی کلیه ها استفاده کند. در برخی موراد ممکن است دیگر روش های تصویربرداری انجام شوند.
  • برداشتن نمونه ایی از کلیه برای ارزیابی : ممکن است پزشک نمونه برداری کلیه توصیه کند که شامل برداشتن نمونه ایی از بافت کلیه است. نمونه برداری کلیه معمولا با بی حسی موضعی و استفاده از سوزنی باریک و دراز است که از طریق پوست وارد کلیه می شود. نمونه‌ی برداشته شده برای ارزیابی و تشخیص منشا مشکلات کیلوی به آزمایشگاه فرستاده میشود.
درمان

درمان

درمان بیماری مزمن کلیوی

دارودرمانی یکی از راه های درمانی این بیماری است

برخی از انواع بیماری های کلیوی را بسته به منشا می توان درمان کرد. با این حال گاهی بیماری مزمن کلیوی هیچ درمانی ندارد.

درمان معمولا شامل روش هایی برای کنترل نشانه ها و علائم، کاهش عوارض و کند کردن روند بیماری است. اگر کلیه ها بشدت آسیب ببینند، ممکن است نیازمند درمان بیماری کلیوی در مرحله‌ی پیشرفته باشید.

درمان عوارض


عوارض بیماری کلیوی را می توان کنترل کرد تا بیمار راحت باشد. درمان شامل موارد زیر می شود :

  • داروهای فشار خون بالا:  ممکن است افرادی که مبتلا به بیماری کلیوی هستند، فشار خون بالای شدیدتری داشته باشند. ممکن است پزشک داروهایی برای کاهش فشار خون بالا که معمولا شامل مهارکننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین یا مسدود کننده های گیرنده‌ی آنژیوتانسین II هستند را توصیه کند تا عملکرد کلیه حفظ شود. داروهای فشار خون بالا در ابتدا می توانند عملکرد کلیوی را کاهش داده و میزان الکترولیت ها را تغییر دهند، پس نیازمند آزمایش خون مستمر هستید تا سلامتی تان تحت نظر باشد.
  • دارو برای بهوبد تورم : معمولا مایعات در بدن افراد مبتلا به بیماری مزمن کلیوی تجمع می کند. این کار باعث تورم در پاها و همچنین فشار خون بالا شده و داروهایی به نام دیورتیک ها می توانند به تنظیم تعادل مایعات در بدن کمک کنند.
  • دارو برای درمان کم خونی : مکمل های هورمون اریتروپویتین که در برخی موارد با آهن همراه هستند به تولید سلول های قرمز خون کمک می کنند. این کار ممکن است باعث کاهش خستگی و ضعف مرتبط با کم خونی شود.
  • دارو برای کاهش میزان کلسترول : ممکن است پزشک داروهایی به نام استاتین ها برای کاهش کلسترول توصیه کند. افراد مبتلا به بیماری مزمن کلیوی معمولا کلسترول مضر بالایی دارند که می تواند احتمال بیماری قلبی را افزایش دهد.
  • داروهایی برای محافظت از استخوان ها : مکمل ها کلسیم و ویتامین D می توانند از ضعیف شدن استخوان ها جلوگیری کرده و به کاهش خطر شکستگی استخوان کمک کنند. ممکن است دارویی به نام بایندر فسفات برای کاهش فسفات در خون تجویز شود که عروق خونی را از صدمه دیدن در اثر تجمع کلسیم حفظ می کند.
  • رژیم غذایی با پروتئین کم برای کاهش ایجاد مواد زاید در خون : با جذب پروتئین از غذا، بدن مواد زایدی ایجاد می کند که کلیه ها باید آنها را از خون فیلتر کنند. برای کاهش کاری که کلیه باید انجام دهد، ممکن است پزشک خوردن غذاهای کم پروتئین را توصیه کند.

ممکن است پزشک آزمایش های مکرر توصیه کند تا ببیند وضعیت بیماری کلیوی ثابت شده یا هنوز در حال پیشرفت است.

درمان بیماری کلیوی مرحله پایانی


اگر کلیه ها نمی توانند به خودی خود مایع و مواد زاید را دفع کنند و با نارسایی کامل فاصله‌ی کمی داشته‌ یا از کارافتاده اند، بیماری کلیوی در مرحله‌ی پایانی است. در این صورت بیمار نیازمند دیالیز یا پیوند کلیه است.

  • دیالیز : زمانی که کلیه نمی تواند مواد زاید و مایعات اضافه را از خون جدا کند، دیالیز بصورت مصنوعی این کار را انجام می دهد. در همودیالیز یک دستگاه مواد زاید و مایعات اضافه را از خون فیلتر می کند. در دیالیز صفاقی لوله ایی نازک وارد شکم شده و حفره‌ی شکمی با مایع دیالیزی که مواد زاید و مایعات اضافه را جذب می کند، پر می شود. پس از گذشت زمان کوتاهی، مایع دیالیز از بدن تخلیه می شود که مواد زاید را در خود دارد.
  • پیوند کلیه : پیوند کلیه شامل جراحی برای جایگذاری کلیه‌ی گرفته شده از یک اهدا کننده ی سالم به داخل بدن بیمار است. کلیه‌ی تعویض شده می تواند از اهدا کننده ای فوت شده یا در قید حیات گرفته شود. بعد از پیوند، فرد تا پایان عمر نیازمند مصرف داروهایی است تا از رد کردن / پس زدن عضو جدید توسط بدن جلوگیری شود. پس از پیوند کلیه نیازی به دیالیز نیست.

برای کسانی که تصمیم میگیرند نه دیالیز انجام دهند و نه کلیه‌ی پیوندی دریافت کنند، راه سومی هم وجود دارد و آن برخورد محافظه کارانه با کلیه های از کار افتاده است. در این روش علائم بیماری تا حد ممکن کنترل شده و مراقبت پیشرفته برای احساس راحتی بیمار تا جای ممکن برنامه ریزی می شود.

پیشگیری

پیشگیری

پیشگیری از بیماری مزمن کلیوی

ترک سیگار یا سیگار نکشیدن یکی از راه های پیشگیری از این بیماری است

برای کاهش احتمال ابتلا به بیماری کلیوی موارد زیر انجام دهید :

  • دستوالعمل های نوشته شده روی داروهای غیر نسخه ایی را رعایت کنید : زمانی که مسکن های بدون نسخه ایی مانند آسپرین، ایبوپروفن و استامینوفن مصرف می کنید، دستورالعمل های نوشته شده بر روی بسته بندی را رعایت کنید. استفاده‌ی بیش از حد از مسکن ها برای دوره ای طولانی می تواند به کلیه صدمه بزند.
  • وزنی سالم داشته باشید : اگر وزنی سالم دارید بوسیله‌ی فعالیت فیزیکی در بیشتر روزهای هفته آن خود را حفظ کنید. اگر نیاز به کاهش وزن دارید با پزشک در مورد استراتژی های سالم برای کاهش وزن صحبت کنید.
  • سیگار نکشید : سیگار کشیدن می تواند به کلیه ها صدمه بزند و صدمه ای که از قبل وجود داشته را وخیم تر کند. اگر سیگاری هستید با پزشک در مورد استراتژی های ترک آن صحبت کنید.
  • با کمک پزشک بیماری های خود را کنترل کنید : اگر بیماری یا عارضه ایی دارید که احتمال بیماری کلیوی را افزایش می دهد با پزشک همکاری کنید تا بتوانید آن را کنترل کنید.

بازدید های این مقاله

51 نفر

به این مقاله امتیاز بده !

میانگین امتیاز / 5. تعداد رای

اولین شخصی باشید که امتیاز می دهید !

به اشتراک بگذارید !

بیماری های مشابه

فهرست