علائم

اضطراب و تحریک پذیری از علائم این عارضه هستند

تیروئید پرکار می تواند مشابه دیگر بیماری ها رفتار کرده و بدینصورت تشخیص را برای پزشک دشوار کند. این عارضه علائم و نشانه های زیادی دارد که شامل موارد زیر است :

• کاهش وزن غیرمنتظره، با اینکه اشتها و مصرف غذایی بیمار یکسان مانده یا افزایش یافته
• ضربان قلب بالا (تاکی کاردی) که معمولا بیش از 100 ضربان در دقیقه است
• ضربات قلب نامنظم (آریتمی)
• تپش قلب
• افزایش اشتها
• عصبی بودن، اضطراب و تحریک پذیری
• لرزش (معمولا لرزشی ملایم در دستها و انگشتان)
• عرق کردن
• تغییر در روند عادات ماهانه
• حساسیت زیاد به گرما
• تغییر در عملکرد روده مخصوصا اجابت مزاج بیشتر از معمول
• توده‌ی تیروئید متورم که ممکن است به شکل تورم پایین گردن رخ دهد
• خستگی، ضعف عضلانی
• مشکل در به خواب رفتن
• نازک شدن پوست
• شکننده و نازک شدن مو

افراد مسن احتمالا علائم یا نشانه ای ندارند یا نشانه هایشان ملایم است، از جمله افزایش ضربان قلب، کم طاقتی نسبت به گرما، و خستگی در طول فعالیت های عادی.

ریسک فاکتور ها

ریسک فاکتور های پرکاری تیروئید شامل موارد زیر است :

• سابقه خانوادگی، مخصوصا سابقه خانوادگی بیماری گریوز
• جنسیت مونث
• سابقه شخصی برخی بیماری های مزمن مانند دیابت نوع یک، کم خونی خطرناک، و نارسایی آدرنال اولیه

علت ابتلا

دلایل برای وجود تیروکسین زیاد

درحالت عادی، تیروئید مقداری عادی از هورمون ها آزاد می کند، اما در برخی موارد مقدار زیادی تیروکسین تولید می کند. این کار ممکن است به چند علت رخ دهد که شامل موارد زیر است :

• بیماری گریوز : بیماری گریوز یک عارضه‌ی خودایمنی است که در آن پادتن های تولید شده در سیستم ایمنی بدن باعث تحریک غده‌ی تیروئید به ایجاد بیش از حد تیروکسین می شود. این بیماری رایج ترین علت پرکاری تیروئید است.
• ندول (گره) تیروئید پرکار (آدنوم سمی، گواتر چند گره ای سمی یا بیماری پلامر) : این نوع از پرکاری تیروئید زمانی رخ می دهد که یک یا چند آدنوم بر روی تیروئید بیش از حد تیروکسین تولید می کنند. آدنوم قسمتی از غده است که جدا از خود غده تیروئید می باشد و باعث ایجاد برآمدگی های غیرسرطانی (خوش خیم) می شود که ممکن است منجر به بزرگی غده تیروئید شوند.
• تیروئیدیت : در برخی موارد غده تیروئید ممکن است بعد از بارداری، به دلیل عارضه ایی خودایمنی یا به علتی نامعلوم ملتهب شود. این التهاب می تواند باعث شود هورمون های ذخیره شده در غده به داخل جریان خون ترشح کنند. برخی از انواع تیروئیدیت ممکن است باعث ایجاد درد شوند درحالیکه برخی دیگر هیچ دردی ایجاد نمی کنند.

پرکاری تیروئید می تواند توسط تعدادی از عارضه ها که شامل بیماری گریوز، بیماری پلامر و تیروئیدیت است، رخ دهد.

تیروئید غده ایی کوچک و پروانه ایی شکل است که در پایین گردن، کمی پایین تر از برجستگی گلو (سیب آدم / سیب باباآدم / جوزک) قرار گرفته است. غده‌ی تیروئید تاثیر زیادی بر سلامت شما دارد. تمام جنبه های متابولیسم بدن شما توسط هورمون های تیروئید کنترل می شوند.

غده تیروئید دو هورمون اصلی، تیروکسین (T4) و تری یدوتیرونین (T3) تولید می کند که بر روی تک تک سلول‌های بدن تاثیر دارد. این دو نرخ مصرف چربی و کربوهیدرات بدن را تعیین و حفظ کرده، به کنترل دمای بدن کمک می کنند، بر روی نرخ ضربان قلب تاثیر گذاشته و به کنترل تولید پروتئین کمک می کنند. تیروئید همچنین هورمونی برای کنترل میزان کلسیم در خون تولید می کند.

تشخیص

پرکاری تیروئید با توجه به موارد زیر تشخیص داده می شود :

• سابقه‌ی پزشکی و معاینه‌ی فیزیکی : در طول معاینه ممکن است پزشک سعی کند لرزش های ملایم انگشتها را زمانی که صاف نگه داشته می شوند، رفلکس های بیش فعالی، تغییرات چشمها و گرم و مرطوب شدن پوست را تشخیص دهد. پزشک همچنین غده تیروئید شما را معاینه می کند تا ببیند آیا بزرگ شده، برآمدگی دارد، یا به لمس حساس است. همچنین نبض شما را اندازه گیری می کند تا از نامنظم یا سریع بودن آن مطمعن شود.
• آزمایش خون : آزمایشات خونی که تیروکسین و هورمون تحریک کننده تیروئید (TSH) را اندازه گیری می کنند می توانند تشخیص را تایید کنند. میزان بالای تیروکسین و مقادیر کم یا عدم وجود TSH نشان دهنده‌ی پرکاری تیروئید است. مقدار TSH مهم است چراکه این هورمونی است که به غده‌ی تیروئید شما فرمان ایجاد تیروکسین بیشتر را می دهد.

اگر آزمایشات خون نشان دهنده‌ی پرکاری تیروئید باشند، ممکن است پزشک یکی از آزمایشات زیر را برای تشخیص اینکه چرا غده تیروئید پرکاری دارد توصیه کند :

• تست جذب ید رادیواکتیو : در این روش بیمار مقدار کمی ید رادیواکتیو را خورده تا تعیین شود چه مقداری از آن در تیروئید تجمع می کند. پس از گذشت چهار، شش یا 24 ساعت و در برخی موارد هر سه بازه زمانی، بیمار برای تشخیص اینکه تیروئید چه مقداری از ید را جذب کرده است، آزمایش می شود.
• تصویربرداری تیروئید : در این روش ایزوتوپ رادیواکتیو از طریق رگ قسمت داخلی ارنج یا در برخی موارد رگ دست تزریق می شود. سپس بیمار روی تختی دراز کشیده و سر خود را به عقب می کشد در حالی که دوربینی مخصوص تصاویری از غده تیروئید روی صفحه‌ی نمایش ایجاد می کند. این روش نشان می دهد که ید چگونه در تیروئید تجمع می کند.
• سونوگرافی تیروئید : در این روش از امواج صوتی با فرکانس بالا برای ایجاد تصاویری از تیروئید استفاده می شود. سونوگرافی ممکن است در تشخیص ندول های تیروئید از دیگر روش ها بهتر باشد و بیمار را در معرض تشعشعات قرار نمی دهد.

سونوگرافی تیروئید

درمان

چندین روش درمان برای پرکاری تیروئید وجود دارد. بهترین روش درمان به سن، شرایط فیزیکی، منشا ایجاد پرکاری تیروئید، سلیقه شخصی و شدت عارضه بیمار بستگی دارد. روش های درمانی احتمالا شامل موارد زیر است :

• ید رادیواکتیو : با خوردن ید رادیواکتیو، این ماده توسط غده‌ی تیروئید جذب می شود که باعث کوچک شدن آن می شود. علائم معمولا طی چند ماه بهبود می یابند. ید رادیواکتیو اضافه طی چند هفته تا چند ماه از بدن دفع می شود.
• داروهای ضد تیروئیدی : این داروها علائم پرکاری تیروئید را با جلوگیری از تولید هورمون اضافه توسط غده تیروئید، به مرور بهبود می دهند. این داروها شامل متیمازول و پروپیل تیوراسیل می شوند. علائم معمولا در طول چند هفته تا چند ماه بهبود می یابند، اما درمان با داروهای ضد تیروئیدی حداقل یک سال و معمولا بیشتر از این ادامه می یابد.
• مسدود کننده های بتا : با اینکه این داروها معمولا برای درمان فشار خون بالا استفاده می شود و بر سطوح تیروئید تاثیری ندارند، می توانند علائم پرکاری تیروئید مانند، لرزش، ضربان قلب بالا و تپش قلب را بهبود دهند. به همین دلیل ممکن است پزشک آنها را برای کمک به بهبود حال بیمار تا بازگشت سطوح تیروئید به حالت عادی، تجویز کند. این داروها معمولا برای افرادی که مبتلا به آسم هستند توصیه نمی شود و عوارض جانبی آن ممکن است شامل خستگی و اختلال عملکرد جنسی شود.
• جراحی (تیروئیدکتومی) : اگر باردار هستید یا به هر دلیل نمی توانید داروهای ضد تیروئیدی را مصرف کنید و نمی خواهید یا نمی توانید از درمان ید رادیواکتیو استفاده کنید، ممکن است بتوانید از جراحی تیروئید بهره ببرید. با این حال این گزینه فقط در موارد نادر استفاده می شود. در تیروئیدکتومی پزشک قسمت بیشتر غده تیروئید را برمی دارد. خطرات این جراحی شامل صدمه به تارهای صوتی و غدد پاراتیروئید (غدد کوچک پشت غده تیروئید که به کنترل سطح کلسیم در خون می کنند) می شود.

افتالموپاتی گریوز

اگر بیماری گریوز چشمها را تحت تاثیر قرار داده است (افتالموپاتی گریوز)، شما می توانید با استفاده از اشک مصنوعی و ژل های روان کننده و همچنین دوری از وزش باد و نور شدید، علائم و نشانه های متوسط را کنترل کنید. اگر علائم شدید تر است، پزشک ممکن است درمان با کورتیکواستروئید هایی مانند پردنیزون را توصیه کند تا تورم پشت چشمها را کاهش دهد.

در برخی موارد، جراحی ممکن است گزینه‌ی درمانی مناسب باشد :

• جراحی رفع فشار چشم : در این جراحی پزشک استخوان بین حفره چشمی و سینوس ها را جدا می کند. زمانی که این جراحی موفق باشد باعث تقویت بینایی شده و به چشمها اجازه می دهد تا به موقعیت عادی‌شان بازگردند. اما خطر ایجاد عوارضی وجود دارد مانند دوبینی که ممکن است پس از جراحی بوجود بیاید.
• جراحی عضله چشم : در برخی موارد بافت های زخمی ناشی از افتالموپاتی گریوز میتوانند باعث شوند یک یا چندین عضله‌ی چشم بیش از حد کوتاه شوند. این کار باعث می شود چشمها از جای خود خارج شوند و باعث دوبینی می شود. جراحی عضله‌ی چشم ممکن است با برداشتن عضله‌ی ناسالم و اتصال دوباره‌ی آن به قسمت عقب تر، به بهبود دوبینی کمک کند.