کیست گانگلیون


کیست گانگلیون

کیست‌ گانگلیون برآمدگی غیرسرطانی هستند که معمولا در اطراف تاندون ها یا مفاصل مچ یا دست ایجاد می شوند. همچنین ممکن است در مچ پا و پا ها نیز رخ دهند. کیست گانگلیون معمولا گرد یا بیضوی شکل بوده و حاوی مایعی ژل مانند است.

این کیست می تواند به کوچکی یک نخود باشد، درحالی که موارد بزرگتر می توانند تقریبا 2.5 سانتی متر باشند. کیست می تواند در صورت اعمال فشار روی عصب پیرامونی دردناک بوده و در برخی موارد در حرکت مفصل اختلال ایجاد کند.

اگر کیست گانگلیون برای شما مشکل ایجاد کرده، ممکن است پزشک تخلیه‌ی کیست با سرنگ را توصیه کند. برداشتن کیست به وسیله‌ی جراحی نیز می تواند یک گزینه‌ی درمانی باشد. اما اگر علائمی ندارید، درمان ضروری نیست. در اکثر موارد کیست ها به خودی خود بهتر می شوند.

کیس های این بیماری :

زمان تقریبی برای خواندن :

علائم

علائم کیست گانگلیون

این کیست ها در اطراف مفاصل رخ می دهند

برآمدگی های مرتبط با کیست گانگلیون را می توان بر اساس موارد زیر دسته بندی کرد :

  • موقعیت : کیست گانگلیون معمولا در اطراف تاندون ها یا مفاصل مچ و دست رخ می دهد. این کیست در اطراف پاها و مچ پا کمتر شایع هستند. این کیست ها می توانند در دیگر مفاصل نیز رخ دهند.
  • اندازه و شکل : کیست ها گرد یا بیضوی هستند و معمولا کوچکتر از 2.5 سانتی متر. برخی به قدری کوچک هستند که با لمس نمی توان آنها را احساس کرد. اندازه‌ی کیست گانگلیون می تواند متغیر بوده و معمولا با حرکات تکراری آن مفصل بزرگتر می شود.
  • درد : کیست ها معمولا بدون درد هستند. اما اگر کیستی بر روی یکی از عصب ها فشار آورد، حتی اگر کیست به قدری کوچک باشد که قابل لمس نیست، می تواند منجر به درد، مورمور شدن، کرختی و ضعف عضلانی شوند.

ریسک فاکتور ها

عواملی که احتمال ایجاد کیست گانگلیون را افزایش می دهند شامل موارد زیر است :

  • جنسیت و سن : کیست گانگلیون می تواند در هر فردی رخ دهد، اما در بانوان بین سنین 20 تا 40 رایج تر است.
  • آرتروز : افرادی که در نزدیکترین مفصل انگشت به ناخن دچار آرتریت فرسایشی هستند، با احتمال بیشتری برای ایجاد کیست گانگلیون در آن مفاصل روبرو هستند.
  • آسیب به مفصل یا تاندون : مفاصل یا تاندون هایی که در گذشته آسیب دیده اند معمولا دچار کیست گانگلیون می شوند.
ریسک فاکتور های کیست گانگلیون

صدمه به مفصل یا تاندون احتمال وقوع این عارضه را افزایش می دهد

علت ابتلا

دلیل ایجاد کیست گانگلیون نامعلوم است. این کیست در مفصل یا دیواره‌ی تاندون ها ایجاد می شود و شبیه یک بادکنک آبی کوچک است و به نظر می آید زمانی تشکیل می شود که بافت پیرامونی مفصل یا تاندون از جای خود بیرون بزند. در داخل کیست گانگلیون مایع غلیظی مشابه مایع موجود در مفاصل و اطراف تاندون ها وجود دارد.

تشخیص

معاینه فیزیکی برای تشخیص کیست گانگلیون

در طول معاینه‌ فیزیکی، ممکن است پزشک بر روی کیست فشار بیاورد تا حسایست به لمس یا میزان اذیت شدن شما را بررسی کند. ممکن است او بر روی کیست نور بتاباند تا تشخیص دهد کیست جامد است یا پر از مایع.

همچنین ممکن است پزشک روش های تصویربرداری مانند رادیولوژی، سونوگرافی یا ام آر آی را توصیه کند تا وجود عارضه های دیگر مانند آرتریت یا تومور را رد کند. ام آر آی و سونوگرافی همچنین می توانند کیست های مخفی را تشخیص دهند.

شاید بتوان کیست گانگلیون را از طریق اسپیراسیون تشخیص داد. در این روش پزشک با سوزن یا سرنگ مایع داخل کیست را بیرون می کشد. مایع  کیست گانگلیون غلیظ و بی رنگ یا نیمه شفاف است.

درمان

کیست های گانگلیون معمولا بدون درد هستند و نیازی به درمان ندارند. ممکن است پزشک روشی توصیه کند تا زمانی که علائم آزاردهنده بروز نکرده اند کاری نکنید و تنها حواستان به وضعیت و پیشرفت بیماری باشد. اگر کیست دردناک است یا در حرکت مفصل اختلال ایجاد می کند، ممکن است پزشک موارد زیر را توصیه کند :

  • عدم تحرک : از آنجایی که فعالیت می تواند کیست گانگلیون را بزرگتر کند، با بی حرکت نگه داشتن آن ناحیه توسط بست یا آتل می توان به درمان آن کمک کرد. با کوچکتر شدن کیست ممکن است بتوان فشار بر روی عصب و در نتیجه درد را کاهش داد. از بست یا آتل برای مدت طولانی استفاده نکنید چرا که می تواند منجر به تضعیف عضلات پیرامونی شود.
  • اسپیراسیون : در این روش، پزشک با یک سرنگ مایع کیست را تخلیه می کند. کیست ممکن است دوباره ایجاد شود.
  • جراحی : اگر روش های دیگر موثر نبوده اند، ممکن است این روش انجام شود. در این روش پزشک کیست و پایه‌ی آن که به مفصل یا تاندون متصل است را بر می دارد. در موارد نادر جراحی می تواند به عصب ها، عروق خونی یا تاندون های پیرامونی آسیب وارد کند و حتی پس از جراحی ممکن است کیست دوباره ایجاد شود.
علائم

علائم

علائم کیست گانگلیون

این کیست ها در اطراف مفاصل رخ می دهند

برآمدگی های مرتبط با کیست گانگلیون را می توان بر اساس موارد زیر دسته بندی کرد :

  • موقعیت : کیست گانگلیون معمولا در اطراف تاندون ها یا مفاصل مچ و دست رخ می دهد. این کیست در اطراف پاها و مچ پا کمتر شایع هستند. این کیست ها می توانند در دیگر مفاصل نیز رخ دهند.
  • اندازه و شکل : کیست ها گرد یا بیضوی هستند و معمولا کوچکتر از 2.5 سانتی متر. برخی به قدری کوچک هستند که با لمس نمی توان آنها را احساس کرد. اندازه‌ی کیست گانگلیون می تواند متغیر بوده و معمولا با حرکات تکراری آن مفصل بزرگتر می شود.
  • درد : کیست ها معمولا بدون درد هستند. اما اگر کیستی بر روی یکی از عصب ها فشار آورد، حتی اگر کیست به قدری کوچک باشد که قابل لمس نیست، می تواند منجر به درد، مورمور شدن، کرختی و ضعف عضلانی شوند.
ریسک فاکتور

ریسک فاکتور ها

عواملی که احتمال ایجاد کیست گانگلیون را افزایش می دهند شامل موارد زیر است :

  • جنسیت و سن : کیست گانگلیون می تواند در هر فردی رخ دهد، اما در بانوان بین سنین 20 تا 40 رایج تر است.
  • آرتروز : افرادی که در نزدیکترین مفصل انگشت به ناخن دچار آرتریت فرسایشی هستند، با احتمال بیشتری برای ایجاد کیست گانگلیون در آن مفاصل روبرو هستند.
  • آسیب به مفصل یا تاندون : مفاصل یا تاندون هایی که در گذشته آسیب دیده اند معمولا دچار کیست گانگلیون می شوند.
ریسک فاکتور های کیست گانگلیون

صدمه به مفصل یا تاندون احتمال وقوع این عارضه را افزایش می دهد

علت ابتلا

علت ابتلا

دلیل ایجاد کیست گانگلیون نامعلوم است. این کیست در مفصل یا دیواره‌ی تاندون ها ایجاد می شود و شبیه یک بادکنک آبی کوچک است و به نظر می آید زمانی تشکیل می شود که بافت پیرامونی مفصل یا تاندون از جای خود بیرون بزند. در داخل کیست گانگلیون مایع غلیظی مشابه مایع موجود در مفاصل و اطراف تاندون ها وجود دارد.

تشخیص

تشخیص

معاینه فیزیکی برای تشخیص کیست گانگلیون

در طول معاینه‌ فیزیکی، ممکن است پزشک بر روی کیست فشار بیاورد تا حسایست به لمس یا میزان اذیت شدن شما را بررسی کند. ممکن است او بر روی کیست نور بتاباند تا تشخیص دهد کیست جامد است یا پر از مایع.

همچنین ممکن است پزشک روش های تصویربرداری مانند رادیولوژی، سونوگرافی یا ام آر آی را توصیه کند تا وجود عارضه های دیگر مانند آرتریت یا تومور را رد کند. ام آر آی و سونوگرافی همچنین می توانند کیست های مخفی را تشخیص دهند.

شاید بتوان کیست گانگلیون را از طریق اسپیراسیون تشخیص داد. در این روش پزشک با سوزن یا سرنگ مایع داخل کیست را بیرون می کشد. مایع  کیست گانگلیون غلیظ و بی رنگ یا نیمه شفاف است.

درمان

درمان

کیست های گانگلیون معمولا بدون درد هستند و نیازی به درمان ندارند. ممکن است پزشک روشی توصیه کند تا زمانی که علائم آزاردهنده بروز نکرده اند کاری نکنید و تنها حواستان به وضعیت و پیشرفت بیماری باشد. اگر کیست دردناک است یا در حرکت مفصل اختلال ایجاد می کند، ممکن است پزشک موارد زیر را توصیه کند :

  • عدم تحرک : از آنجایی که فعالیت می تواند کیست گانگلیون را بزرگتر کند، با بی حرکت نگه داشتن آن ناحیه توسط بست یا آتل می توان به درمان آن کمک کرد. با کوچکتر شدن کیست ممکن است بتوان فشار بر روی عصب و در نتیجه درد را کاهش داد. از بست یا آتل برای مدت طولانی استفاده نکنید چرا که می تواند منجر به تضعیف عضلات پیرامونی شود.
  • اسپیراسیون : در این روش، پزشک با یک سرنگ مایع کیست را تخلیه می کند. کیست ممکن است دوباره ایجاد شود.
  • جراحی : اگر روش های دیگر موثر نبوده اند، ممکن است این روش انجام شود. در این روش پزشک کیست و پایه‌ی آن که به مفصل یا تاندون متصل است را بر می دارد. در موارد نادر جراحی می تواند به عصب ها، عروق خونی یا تاندون های پیرامونی آسیب وارد کند و حتی پس از جراحی ممکن است کیست دوباره ایجاد شود.

بازدید های این مقاله

479 نفر

به این مقاله امتیاز بده !

میانگین امتیاز / 5. تعداد رای

اولین شخصی باشید که امتیاز می دهید !

به اشتراک بگذارید !

بیماری های مشابه

فهرست