ریسک فاکتور ها

احتمال دچار شدن به آسپرژیلوزیس شما به سلامت کلی شما و شدت در معرض قرار گرفتن شما به انگل بستگی دارد. بطور کلی عوامل زیر شما را بیشتر در معرض عفونت قرار می دهد :

• سیستم ایمنی تضعیف شده : افرادی که بعد از جراحی پیوند عضو داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی بدن مصرف می کنند، مخصوصا در آنانی که پیوند مغز استخوان داشته اند یا افرادی که مبتلا به برخی از سرطان های خونی هستند بیشتر در معرض آسپرژیلوزیس تهاجمی هستند. افرادی که در مراحل نهایی ایدز نیر قرار دارند بیشتر در معرض این بیماری هستند.
• سطوح سلول های سفید خون پایین : افرادی که شیمی درمانی، پیوند عضو یا لوسمی دارند سطوح سلول های سفید خونی پایین تری دارند که منجر می شود آنان بیشتر در معرض آسپرژیلوزیس تهاجمی قرار گیرند. مبتلا بودن به بیماری گرانولوماتوز مزمن، بیماری ایی مادرزادی که سلول های سیستم ایمنی بدن را دچار می کنند نیز احتمال شما را افزایش می دهد.
• حفره های ریوی : افرادی که دریه های خون حفره دارند بیشتر در معرض آسپرژیلوزیس هستند.
• آسم یا فیبروز سیتیک : افراد مبتلا به آسم و فیبروز سیتیک، مخصوصا در افرادی که مشکلات بلند مدت یا آنانی هستند که به سختی کنترل می شود بیشتر در معرض واکنش آلرژیک به انگل آسپرژیلوزیس هستند.
• استفاده بلند مدت از کورتیکواستروئید ها : استفاده بلند مدت از کورتیکواستورئید ها ممکن است احتمال عفونت ها را افزایش دهد که به نوع بیماری زمنیه ایی که برای آن درمان می شوید و نوع دارو هایی که مصرف می کنید بستگی دارد.

افرادی که آسم دارند بیشتر احتمال دارند تا دچار این بیماری شوند

تشخیص

تشخیص آسپرژیلوزیس یا آسپرژیلوزیس تهاجمی می تواند دشوار باشد. آسپرژیلوزیس در همه محیط ها رایج است اما تشخیص آن از دیگر انگل ها زیر میکروسکوپ دشوار است. علائم آسپرژیلوزیس همچنین مشابه دیگر بیماری های ریوی مانند بیماری سل است.

پزشک شما ممکن است یک یا چند مورد از آزمایشات زیر را برای پیدا کردن منشا علائم شما استفاده کند :

• روش های تصویربرداری : رادیولوژی قفسه سینه یا سی تی اسکن، نوعی تصویربرداری که تصاویری با جزییات بیشتر نبست به رادیولوژی معمولی ایجاد می کند معمولا می تواند توده ایی انگلی (آسپرژیلوم) و همچنین علائم مخصوص آسپرژیلوزیس تهاجمی و آسپرژیلوز برونکوپولمونری آلرژیک را نمایش دهد.
• تست ترشحات تنفسی : در این روش نمونه ایی از مخاط شما با کنتراست مخلوط شده و برای وجود انگل آسپرژیلوزیس ارزیابی می شود. این انگل سپس در ظرف کشت میکروب گذاشته می شود و با رشد کردن آن می تواند تشخیص را تایید کرد.
• آزمایشات بافتی و خونی : آزمایشات پوستی و همچنین آزمایشات خونی و مخاطی ممکن است در تشخیص آسپرژیلوز برونکوپولمونری آلرژیک موثر باشند. برای آزمایش پوستی مقداری کوچک از آنتی ژن آسپرژیلوزیس به داخل پوست ساعد شما تزریق می شود. اگر خون شما حاوی پادتن های انگلی است، برآمدگی سفت و قرمزی در محل تزریق ایجاد می شود. آزمایشات خونی به دنبال سطوح افزایش یافته برخی از پادتن ها که نشان دهنده واکنش آلرژیک است می گردند.
• نمونه برداری : در برخی از موارد، معاینه نمونه ایی از بافت ریه شما یا سینوس ها زیر میکروسکوپ ممکن است برای تایید تشخیص آسپرژیلوزیس تهاجمی ضروری باشد.

درمان

درمان های آسپرژیلوزیس بسته به نوع این بیماری متفاوت است. گزینه های درمانی احتمالی شامل موارد زیر می شود :

• نظارت : آسپرژیلوم های عادی و تکی معمولا نیازی به درمان ندارند و داروهای معمولا برای درمانی این توده های انگلی موثر نیستند. بجای آن آسپرژیلوم های که منجر به ایجاد علائم یا عارضه ایی نمی شوند را به وسیله رادیولوژی قفسه سینه نظارت می شود. اگر این عارضه پیشرفت کند، داروهای ضد انلگی ممکن است توصیه شود.
• کروتیکواستروئید های خوراکی : هدف درمان آسپرژیلوز برونکوپولمونری آلرژیک پیشگیری از شدت گرفتن آسم یا فیبروز کیستیک است. بهترین روش برای این کار مصرف کورتیکواستروئید های خوراکی است. داروهای ضد انگلی به خودی خود برای درمان آسپرژیلوز برونکوپولمونری آلرژیک موثر نیستند، اما می توانند با کورتیکواستروید ها ترکیب شوند تا دوز استروئید را کاهش دهند و عملکرد ریه را بهبود دهد.
• داروهای ضد انگلی : این داروها روش درمانی استاندارد برای درمان آسپرژیلوزیس تهاجمی هستند. موثر درمان استفاده از دارو ضد انگلی جدید وریکونازول است. آمفوتریسین B گزینه ایی دیگر است. تمامی داروهای ضدانگلی می توانند عوارض جانبی جدی ایی داشته باشند که شامل صدمه کلیوی و کبدی می شود.
• جراحی : از آنجایی که داروهای ضد انگلی نمی توانند دیواره آسپرژیلوم را نفوذ کنند، زمانی که  آسپرژیلوم منجر به خونریزی در ریه شما می کند، جراحی برای برداشتن توده های انگلی اولین روش درمانی است.
• آمبولیزاسیون : این روند منجر به توقف خونریزی ریوی می شود که توسط آسپرژیلوم رخ می دهد. رادیولوژیست موادی را از طریق کاتتری که به آئورتی که به حفره ریوی خونرسانی می کند و آسپرژیلوم در آنجا منجر به خونریزی شده است میرساند. ماده تزریق شده سفت شده و شریان خونی به این ناحیه را مسدود کرده و منجر به توقف خونریزی می شود. این روش درمانی موقتی است اما احتمال دارد تا خونریزی دوباره رخ دهد.

پیشگیری

برای پیشگیری از این بیماری ماسک زدن توصیه می شود

پیشگیری آسپرژیلوزیس تقریبا غیرممکن است، اما اگر شما پیوند عضو داشته ایید یا شیمی درمانی انجام داده اید، سعی کنید از محیط هایی که ممکن است در آنان انگل وجود داشته باشد مانند محیط های ساخت و ساز، کپه های کمپوست و ساختمان هایی که برای ذخیره غلات بکار میروند دوری کنید. اگر سیستم ایمنی شما تضعیف شده باشد، پزشک شما ممکن است از شما بخواهد تا ماسک بزنید تا از معرض قرار گرفتن آسپرژیلوزیس و دیگر عوامل عفونت زا هوایی جلوگیری شود.