ریسک فاکتور ها

بطور رایج آقایان نسبت به بانوان بیشتر به پنوموتوراکس مبتلا می شوند. نوعی از پنوموتوراکس که در اثر تاول های هوایی پاره شده رخ می دهد در افراد بین سنین 20 تا 40 سال بیشتر دیده می شود، مخصوصا زمانی که فرد بسیار بلند قد و کم وزن باشد.

بیماری زمینه ایی ریه یا تهویه‌ی مکانیکی می تواند منشا یا عاملی برای ایجاد خطر پنوموتوراکس باشد. دیگر ریسک فاکتور های این بیماری شامل موارد زیر است :

• سیگار کشیدن : احتمال ابتلا با مدت زمان و تعداد سیگارهایی که کشیده اید افزایش می یابد، حتی اگر آمفیزم نداشته باشید.
• ژنتیک : برخی از پنوموتوراکس ها بصورت خانوادگی رخ می دهد.
• پنوموتوراکس قبلی : کسی که قبلا دچار پنوموتوراکس شده است بیشتر در معرض تکرار آن قرار می گیرد.

افراد سیگاری بیشتر در خطر مواجه با این عارضه قرار دارند

تشخیص

پنوموتوراکس معمولا با استفاده از رادیولوژی قفسه سینه تشخیص داده می شود. در برخی از موارد ممکن است از سی تی اسکن برای ایجاد تصاویری با جزئیات بیشتر استفاده شود. از سونوگرافی نیز برای تشخیص پنوموتوراکس استفاده می شود.

درمان

تحت نظر داشتن

اگر بخشی کوچک از ریه فروریخته است، ممکن است پزشک به وسیله‌ی چندین مرتبه رادیولوژی از قفسه سینه (تا زمانی که هوای اضافی کاملا جذب شده و ریه بطور کامل باز شود) بیمار را تحت نظر داشته باشد. این روش ممکن است چند هفته طول بکشد.

روش های غیرتهاجمی

اگر لوله گذاری ریه ما را باز نکند، روش های بدون نیاز به جراحی برای توقف نشت هوا می تواند شامل موارد زیر شود:

• استفاده از موادی برای تحریک بافتهای اطراف ریه به این منظور که بافت ها بتوانند به همدیگر متصل شده و هر نوع نشتی را ببندند. این روش را می توان از طریق لوله‌ی قفسه سینه انجام داد اما ممکن است طی یک جراحی هم انجام شود.
• برداشن مقداری خون از دست و انتقال آن به لوله‌ی قفسه سینه. این خون نوعی چسب فیبرینی روی سطح ریه می سازد (چسب خونی اتولوگ) که منجر به بسته شدن محل نشت هوا می شود.
• جایگذاری لوله ایی نازک (برانکوسکوپ) از راه گلو و به داخل ریه به منظور معاینه‌ی ریه و مسیرهای تنفسی و جایگذاری دریچه ی یک طرفه. این دریچه اجازه می دهد ریه به طور کامل باز شده و نشت هوایی بهبود یابد.

مراقبت بلندمدت

ممکن است نیاز باشد برخی از فعالیت هایی که بر ریه ها فشار می آورند را مدتی انجام ندهید تا پنوموتوراکس شما بهبود یابد. نمونه هایی از این فعالیت ها شامل پرواز با هواپیما، قواصی، یا نواختن آلات موسیقی بادی است.

اسپیراسیون سوزنی

اگر ناحیه بیشتری از ریه فروریخته باشد، احتمال دارد از سوزن یا لوله ایی برای تخلیه‌ی هوای اضافه استفاده شود.

• آسپیراسیون سوزنی : یک سوزن به همراه لوله ایی نازک و قابل انعطاف از بین دو دنده وارد فضای حاوی هوایی که بر ریه‌ی فروریخته فشار وارد کرده است، می شود سپس. پزشک سوزن را بیرون کشیده و سرنگی را به کاتتر متصل می کند و هوای اضافه را بیرون می کشد. کاتتر ممکن است تا چند ساعت در جای خود باقی بماند تا از باز شدن کامل ریه و رخ ندادن مجدد پنوموتوراکس اطمینان حاصل شود.
• جایگذاری لوله در قفسه سینه : لوله ایی قابل انعطاف به داخل فضای پر از هوا فرستاده شده و ممکن است به دستگاهی با دریچه‌ی یکطرفه متصل باشد که هوا را از فضای قفسه سینه تخلیه می کند، به این مظور که ریه به طور کامل باز شده و بهبود یابد.

جراحی

در برخی موارد ممکن است برای بستن نشت هوا جراحی ضروری باشد. در بیشتر مواقع می توان جراحی را با ایجاد شکاف هایی کوچک و با استفاده از یک دوربین کوچک فیبری و یک ابزار جراحی بلند و نازک انجام داد. جراح به دنبال محل نشت یا تاولهای هوایی پاره شده گشته و آنها را می بندد.

در موارد نادر، جراح مجبور است شکافی بزرگتر بین دنده ها ایجاد کند تا بتواند به چند نشت هوایی بزرگتر دسترسی داشته باشد.