بیماری پاژه استخوان
بیماری پاژه استخوان با روند بازیافت استخوانی بدن که در آن بافت استخوانی جدید به مرور زمان بافت قدیمی استخوان را جایگزین می کند، اختلال ایجاد می کند. به مرور زمان، استخوان ها می توانند ضعیف و بدشکل شوند. استخوان لگن، جمجمه، ستون فقرات و پاها بطور رایج دچار می شوند.
احتمال بیماری پاژه استخوان با افزایش سن و اگر عضوی از خانواده شما دچار این عارضه باشد بالا می رود. با این حال، به دلایلی نامعلوم، نرخ رخ دادن و شدت این بیماری در چند سال اخیر کاهش یافته است و عوارض این بیماری می تواند شامل شکستگی های استخوان، ناشنوایی و گرفتگی عصبی در ستون فقرات شما شود.
بیس فسفونات ها، داروهایی که برای تقویت استخوان ها تضعیف شده در پوکی استخوان بکار می روند روش درمانی رایج این بیماری هستند. جراحی ممکن است زمانی که عوارض رخ دهند ضروری باشند.
علائم
پا پرانتزی یکی از علائم وقوع این بیماری در پا ها است
بیشتر افراد مبتلا به بیماری پاژه استخوان علائمی ندارند. زمانی که علائم رخ می دهد، رایج ترین نشانه درد استخوانی است.
از آنجایی که این بیماری منجر می شود تا بدن استخوان جدید را بیشتر از حد معمول تولید کند، این روند استخوان هایی ایجاد می کند که کمتر منظم هستند و ضعیف تر از استخوان های معمولی که می تواند منجر به درد استخوانی، بدشکلی یا شکستگی شود.
این بیماری ممکن است تنها یک یا دو ناحیه از بدن شما را دچار کند یا ممکن است در همه جای بدن رخ دهد. علائم و نشانه های شما بسته به قسمتی از بدن که دچار شده است دارد.
- لگن : بیماری پاژه استخوان در لگن می تواند منجر به درد لگن شود
- جمجمه : رشد بیش از اندازه جمجمه می تواند منجر به ناشنوایی یا سردرد شود
- ستون فقرات : اگر ستون فقرات شما دچار شده باشد، ریشه های عصبی فشرده می شوند. این واقعه می تواند منحر به درد، مورمور شدن و کرختی در دستان یا پاها شود
- پا : با تضعیف استخوان ها آنها خمیده می شوند که منجر به پا پرانتزی می شود. استخوان های بزرگ شده و بدشکل در پای شما می تواند فشار بیشتری بر مفاصل وارد کند که می تواند منجر به استئوآرتریت در زانو یا لگن شما شود
ریسک فاکتور ها
عواملی که احتمال بیماری پاژه استخوان شما را افزایش می دهد شامل موارد زیر است :
- سن : افراد بالای 50 سال بیشتر دچار این بیماری می شود
- جنسیت : مردان نبست به زنان بیشتر مبتلا می شوند
- کشور فرد : بیماری پاژه استخوان در بریتانیا، اسکاتلند، اروپای مرکزی و یونان رایج تر است. این بیماری در کشور های اسکاندیناوی و آسایی کمتر رایج است
- سابقه خانوادگی : اگر عضوی از خانواده شما مبتلا به بیماری پاژه استخوان، احتمال دچار شدن شما به این عارضه بیشتر می شود
این بیماری در مردان مسن بیشتر رخ می دهد
علت ابتلا
منشا بیماری پاژه استخوان نامعلوم است. محققان گمان می کنند که ترکیب یا عوامل محیطی و ژنتیکی در ایجاد این بیماری موثر هستند. برخی از ژن ها به نظر می یاید که با مبتلا شدن به این بیماری مرتبط باشند.
برخی از محققان باور دارند که بیماری پاژه استخوان مرتبط با عفونتی ویروسی در سلول های استخوان شما است، اما این نظریه جنجالی است.
تشخیص
رادیولوزی می تواند نشانه های بیماری پاژه استخوان را نشان دهد
در طول معیانه فیزیکی پزشک شما نواحی بدن که درد ایجاد می کنند را معاینه می کند. او ممکن است رادیولوژی و آزمایش های خونی تجویز کند که می توانند تشخیص بیماری پاژه استخوان را تایید کنند.
روش های تصویربرداری
تغییراتی استخوانی را می تواند با روش های تصویربردار زیر تشخیص داد :
- رادیولوژی : اولین نشانه بیماری پاژه استخوان معمولا بر روی رادیولوژی که برای دلیل دیگری تجویز شده است پیدا می شود. تصاویر رادیولوژی از استخوان های شما می تواند ناحیه های شکستگی، بزرگی و بدشکلی استخوان که در این بیماری مشاهده می شود مانند کمانی شدن استخوان های پای شما را نمایش دهد
- آزمایش استخوان : در تصویربرداری استخوان، مواد رادیواکتیو به داخل بدن شما تزریق می شود.این مواد به نقاطی از استخوان که بیشتر تحت تاثیر قرار گرفته اند می روند منجر می شود تا آن استخوان های در تصاویر بهتر دیده شوند.
آزمایشات
افراد مبتلا به بیماری پاژه استخوان معمولا سطوح بالای فسفات غلیایی در خون خود دارند که آن را میتوان با آزمایش خون تشخیص داد.
درمان
جراحی یکی از راه های درمانی این بیماری است
اگر شما علائمی ندارید، ممکن است نیازی به درمان نداشته باشید. با این حال اگر بیماری فعال است، که توسط سطوح بالای فسفات غلیایی تشخیص داده می شود و نقاطی حساس در بدن مانند جمجمه یا ستون فقرات شما را دچار کرده است، پزشک شما ممکن است درمان برای پیشگری از عوارض را توصیه کند حتی اگر شما علائمی نداشته باشید.
دارودرمانی
داروهای پوکی استخوان (بیس فسفونات ها) رایج ترین روش درمانی بیماری پاژه استخوان هستند. بیس فسفونات ها معمولا از طریق تزریقی به داخل رگ انجام می شوند، اما آنان همچنین می توانند خوراکی باشند. زمانی که بصورت خوراکی استفاده می شوند، بیس فسفونات ها معمولا بدون عارضه جانبی هستند اما می تواند معده را ناراحت کنند.
بیس فسفونات هایی که از صورت تزریقی انجام می شود شامل موارد زیر است :
- زولدرونیک اسید
- پامیدرونات
- ایباندرونات
بیس فسفونات هایی خوراکی شامل موارد زیر است :
- آلندرونات
- ریزدرونات
در موارد نادر درمان با بیس فسفونات ها با درد عضله، مفصل یا درد استخوانی مرتبط است که ممکن است با توقف مصرف این داروها بهبود نیابند. بیس فسفونات ها همچنین می توانند احتمال عارضه ایی نادر که در آن قسمتی از فک می میرد و از بین می برد افزایش دهد.
اگر شما نمی تواند مصرف بیس فسفونات ها را تحمل کنید، پزشک شما ممکن است کلسی تونین، هورمونی طبیعی که در تنظیم کردن کلسیم و متابولسیم استخوانی یافت می شود را تجویز کند. کلسی تونین دارویی است که شما به خود تزریق کرده یا اسپری آن را به داخل بینی خود اسپری می کنید. عوارض جانبی ممکن است شامل حالت تهوع، قرمزی صورت و تحریک در محل تزریق شود.
جراحی
در موارد نادر، جراحی ممکن است برای موارد زیر ضروری باشد :
- کمک به بهبود شکستگی ها
- تعویض مفاصل صدمه دیده توسط آرتریت شدید
- جایگزاری دوباره استخوان های بدشکل
- کاهش فشار بر روی اعصاب
بیماری استخوان پاژه معمولا منجر می شود تا بدن بیش از حد در استخوان های دچار شده عروق خونی ایجاد کند که احتمال خونریزی شدید در طول جراحی را افزایش می دهد.
اگر شما قرار است جراحی بر روی استخوانی که مبتلا به بیماری استخوان پاژه است انجام دهید، پزشک شما ممکن است داروهایی برای کاهش فعالیت آن بیماری تحویز کند که ممکن است احتمال خونریزی در طول جراحی را کاهش دهد.
- علائم
-
علائم
پا پرانتزی یکی از علائم وقوع این بیماری در پا ها است
بیشتر افراد مبتلا به بیماری پاژه استخوان علائمی ندارند. زمانی که علائم رخ می دهد، رایج ترین نشانه درد استخوانی است.
از آنجایی که این بیماری منجر می شود تا بدن استخوان جدید را بیشتر از حد معمول تولید کند، این روند استخوان هایی ایجاد می کند که کمتر منظم هستند و ضعیف تر از استخوان های معمولی که می تواند منجر به درد استخوانی، بدشکلی یا شکستگی شود.
این بیماری ممکن است تنها یک یا دو ناحیه از بدن شما را دچار کند یا ممکن است در همه جای بدن رخ دهد. علائم و نشانه های شما بسته به قسمتی از بدن که دچار شده است دارد.
- لگن : بیماری پاژه استخوان در لگن می تواند منجر به درد لگن شود
- جمجمه : رشد بیش از اندازه جمجمه می تواند منجر به ناشنوایی یا سردرد شود
- ستون فقرات : اگر ستون فقرات شما دچار شده باشد، ریشه های عصبی فشرده می شوند. این واقعه می تواند منحر به درد، مورمور شدن و کرختی در دستان یا پاها شود
- پا : با تضعیف استخوان ها آنها خمیده می شوند که منجر به پا پرانتزی می شود. استخوان های بزرگ شده و بدشکل در پای شما می تواند فشار بیشتری بر مفاصل وارد کند که می تواند منجر به استئوآرتریت در زانو یا لگن شما شود
- ریسک فاکتور
-
ریسک فاکتور ها
عواملی که احتمال بیماری پاژه استخوان شما را افزایش می دهد شامل موارد زیر است :
- سن : افراد بالای 50 سال بیشتر دچار این بیماری می شود
- جنسیت : مردان نبست به زنان بیشتر مبتلا می شوند
- کشور فرد : بیماری پاژه استخوان در بریتانیا، اسکاتلند، اروپای مرکزی و یونان رایج تر است. این بیماری در کشور های اسکاندیناوی و آسایی کمتر رایج است
- سابقه خانوادگی : اگر عضوی از خانواده شما مبتلا به بیماری پاژه استخوان، احتمال دچار شدن شما به این عارضه بیشتر می شود
این بیماری در مردان مسن بیشتر رخ می دهد
- علت ابتلا
-
علت ابتلا
منشا بیماری پاژه استخوان نامعلوم است. محققان گمان می کنند که ترکیب یا عوامل محیطی و ژنتیکی در ایجاد این بیماری موثر هستند. برخی از ژن ها به نظر می یاید که با مبتلا شدن به این بیماری مرتبط باشند.
برخی از محققان باور دارند که بیماری پاژه استخوان مرتبط با عفونتی ویروسی در سلول های استخوان شما است، اما این نظریه جنجالی است.
- تشخیص
-
تشخیص
رادیولوزی می تواند نشانه های بیماری پاژه استخوان را نشان دهد
در طول معیانه فیزیکی پزشک شما نواحی بدن که درد ایجاد می کنند را معاینه می کند. او ممکن است رادیولوژی و آزمایش های خونی تجویز کند که می توانند تشخیص بیماری پاژه استخوان را تایید کنند.
روش های تصویربرداری
تغییراتی استخوانی را می تواند با روش های تصویربردار زیر تشخیص داد :
- رادیولوژی : اولین نشانه بیماری پاژه استخوان معمولا بر روی رادیولوژی که برای دلیل دیگری تجویز شده است پیدا می شود. تصاویر رادیولوژی از استخوان های شما می تواند ناحیه های شکستگی، بزرگی و بدشکلی استخوان که در این بیماری مشاهده می شود مانند کمانی شدن استخوان های پای شما را نمایش دهد
- آزمایش استخوان : در تصویربرداری استخوان، مواد رادیواکتیو به داخل بدن شما تزریق می شود.این مواد به نقاطی از استخوان که بیشتر تحت تاثیر قرار گرفته اند می روند منجر می شود تا آن استخوان های در تصاویر بهتر دیده شوند.
آزمایشات
افراد مبتلا به بیماری پاژه استخوان معمولا سطوح بالای فسفات غلیایی در خون خود دارند که آن را میتوان با آزمایش خون تشخیص داد.
- درمان
-
درمان
جراحی یکی از راه های درمانی این بیماری است
اگر شما علائمی ندارید، ممکن است نیازی به درمان نداشته باشید. با این حال اگر بیماری فعال است، که توسط سطوح بالای فسفات غلیایی تشخیص داده می شود و نقاطی حساس در بدن مانند جمجمه یا ستون فقرات شما را دچار کرده است، پزشک شما ممکن است درمان برای پیشگری از عوارض را توصیه کند حتی اگر شما علائمی نداشته باشید.
دارودرمانی
داروهای پوکی استخوان (بیس فسفونات ها) رایج ترین روش درمانی بیماری پاژه استخوان هستند. بیس فسفونات ها معمولا از طریق تزریقی به داخل رگ انجام می شوند، اما آنان همچنین می توانند خوراکی باشند. زمانی که بصورت خوراکی استفاده می شوند، بیس فسفونات ها معمولا بدون عارضه جانبی هستند اما می تواند معده را ناراحت کنند.
بیس فسفونات هایی که از صورت تزریقی انجام می شود شامل موارد زیر است :
- زولدرونیک اسید
- پامیدرونات
- ایباندرونات
بیس فسفونات هایی خوراکی شامل موارد زیر است :
- آلندرونات
- ریزدرونات
در موارد نادر درمان با بیس فسفونات ها با درد عضله، مفصل یا درد استخوانی مرتبط است که ممکن است با توقف مصرف این داروها بهبود نیابند. بیس فسفونات ها همچنین می توانند احتمال عارضه ایی نادر که در آن قسمتی از فک می میرد و از بین می برد افزایش دهد.
اگر شما نمی تواند مصرف بیس فسفونات ها را تحمل کنید، پزشک شما ممکن است کلسی تونین، هورمونی طبیعی که در تنظیم کردن کلسیم و متابولسیم استخوانی یافت می شود را تجویز کند. کلسی تونین دارویی است که شما به خود تزریق کرده یا اسپری آن را به داخل بینی خود اسپری می کنید. عوارض جانبی ممکن است شامل حالت تهوع، قرمزی صورت و تحریک در محل تزریق شود.
جراحی
در موارد نادر، جراحی ممکن است برای موارد زیر ضروری باشد :
- کمک به بهبود شکستگی ها
- تعویض مفاصل صدمه دیده توسط آرتریت شدید
- جایگزاری دوباره استخوان های بدشکل
- کاهش فشار بر روی اعصاب
بیماری استخوان پاژه معمولا منجر می شود تا بدن بیش از حد در استخوان های دچار شده عروق خونی ایجاد کند که احتمال خونریزی شدید در طول جراحی را افزایش می دهد.
اگر شما قرار است جراحی بر روی استخوانی که مبتلا به بیماری استخوان پاژه است انجام دهید، پزشک شما ممکن است داروهایی برای کاهش فعالیت آن بیماری تحویز کند که ممکن است احتمال خونریزی در طول جراحی را کاهش دهد.
