علائم

درد و گرفتگی ران از علائم این بیماری هستند

نشانه های ترومبوز ورید عمقی می تواند شامل موارد زیر باشد :

• تورم پا
• درد، گرفتگی یا حسایست به لمس در پا که معمولا در ران شروع می شود
• تغییر در رنگ پوست پا مانند قرمز یا بنفش شدن که بسته به رنگ پوست شما دارد
• احساس گرما در پای مبتلا

این بیماری می تواند بدون هیچ نشانه قابل توجهی رخ دهد.

ریسک فاکتور ها

بسیاری از موارد می توانند احتمال ابتلا به ترومبوز ورید عمقی را افزایش دهند. هر چه ریسک فاکتور های بیشتری داشته باشید خطر ابتلای شما به این بیماری بیشتر است. این ریسک فاکتور ها شامل موارد زیر می شود :

• سن : بیش از 60 ساله بودن شما را بیشتر در معرض ترومبوز ورید عمقی قرار می دهد. اما این بیماری ممکن است در هر سنی رخ دهد.
• حرکت نکردن : وفتی که پاها برای مدتی طولانی حرکت نکنند، عضلات ران فشرده (منقبض) نمی شوند. انقباض ماهیچه ها به جریان خون کمک می کند. نشستن برای مدتی طولانی مانند رانندگی یا پرواز با هواپیما احتمال بروز ترومبوز ورید عمقی را افزایش می دهد. همچنین استراحت بلند مدت در تخت مانند دوران نقاهت طولانی مدت یا عارضه ایی مانند فلجی نیز می تواند احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش دهد.
• جراحت یا جراحی : جراحت ورید یا جراحی می تواند احتمال بروز ترومبوز ورید عمقی را افزایش دهد.
• بارداری : بارداری فشار بر روی ورید لگن و ران را افزایش می دهد. احتمال ابتلا به ترومبوز ورید عمقی می تواند تا شش هفته پس از بدنیا آوردن نوزاد ادامه یابد. افرادی که دچار مشکلات لختگی خون ارثی هستند، بیشتر در معرض خطر قرار دارند.
• قرص های ضد بارداری یا درمان از طریق جایگزینی هورمونها : هر دو مورد می توانند لختگی خون را افزایش دهند.
• داشتن وزن زیاد یا چاقی : داشتن وزن زیاد فشار بر روی ورید های لگن و ران را افزایش می دهد.
• سیگار کشیدن : سیگار کشیدن بر روی جریان خون و قابلیت لختگی خون تاثیر می گذارد که می تواند احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش دهد.
• سرطان : برخی از سرطان ها موادی که باعث لختگی خون می شوند را افزایش می دهند. برخی از روش های درمان سرطان نیز باعث افزایش لختگی خون می شوند.
• نارسایی قلبی : نارسایی قلبی احتمال بروز ترومبوز ورید عمقی و آمبولی ریوی را افزایش می دهد. از آنجایی که قلب و ریه ها در افراد مبتلا به نارسایی قلبی به درستی کار نمی کنند، علائمی که حتی با کوچکترین آمبولی ریوی ایجاد می شوند هم قابل توجه می باشند.
• بیماری التهابی روده : بیماری کرون یا کولیت اولسرو احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش می دهند.
• سابقه شخصی یا خانوادگی ترومبوز ورید عمقی یا آمبولی ریوی : اگر شما یا شخصی در خانواده تان مبتلا به یک یا هر دو عارضه شده باشد، احتمال بروز ترومبوز ورید عمقی شما ممکن است بیشتر باشد.
• ژن ها : برخی از افراد تغییرات دی ان ای خاصی دارند که باعث می شود خونشان بیشتر لخته شود. یک نمونه از این تغییرات فاکتور وی لیدن (V Leiden) است. این عارضه مادرزادی یکی از فاکتور های لخته خون را تغییر می دهد.

وزن اضافه بر روی ورید های لگن و ران فشار وارد می کند

تشخیص

برای تشخیص ترومبوز ورید عمقی پزشک شما معاینه فیزیکی انجام داده و از شما در مورد علائمتان می پرسد. پزشک پاها را از نظر تورم، حساسیت به لمس، و تغییر رنگ پوست معاینه می کند.

آزمایشاتی که انجام می دهید بستگی به حدسیات پزشک و در خطر بودن شما برای ابتلا به این بیماری دارد.

آزمایش هایی که برای تشخیص یا رد کردن احتمال ترومبوز ورید عمقی استفاده می شود شامل موارد زیر است:

• آزمایش خون D-dimer : D-dimer نوعی پروتئین است که لخته خونی ایجاد می کند. تقریبا تمام افرادی که مبتلا به ترومبوز ورید عمقی شدید هستند در خون خود میزان D-dimer بیش از حد بالایی دارند. این آزمایش معمولا برای کمک به رد کردن آمبولی ریوی استفاده می شود.
• سونوگرافی دپلاکس : این روش غیر تهاجمی از امواج صوتی برای ایجاد تصویر از جریان خون داخل ورید ها استفاده می کند. این روش استاندارد برای تشخیص ترومبوز ورید عمقی است. در این روش پزشک به آرامی ابزاری دستی (پروب) را بر روی پوست ناحیه‌ی مورد معاینه حرکت می دهد. ممکن است طی چند روز سونوگرافی های بیشتری انجام شود تا ایجاد لخته خونی جدید یا رشد یک لخته خونی بررسی شود.
• ونوگرافی : این روش از تشعشعات و کنتراست برای ایجاد تصویر از ورید در پاها استفاده می کند. کنتراست (ماده ی رنگی یا حاجب) به داخل ورید بزرگ پا یا مچ پا تزریق می شود و به نمایش واضح تر عروق خونی در تصویر رادیولوژی کمک می کند. این روش تهاجمی است پس به ندرت استفاده می شود. معمولا اول روش های دیگر مانند سونوگرافی انجام می شود.
• ام آر آی : از این روش ممکن است برای تشخیص این بیماری در شکم استفاده شود.

پیشگیری

سیگار نکشیدن احتمال ابتلا به این بیماری را کاهش می دهد

تغییر سبک زندگی میتواند به پیشگیری از ترومبوز ورید عمقی کمک کند. این تغییرات شامل موارد زیر می شود :

• حرکت پاها : اگر جراحی یا استراحت طولانی مدت روی تخت داشته اید، سعی کنید در اسرع وقت حرکت کنید. در زمان نشستن، پاهای خود را روی همدیگر نگذارید چرا که ممکن است جریان خون را مسدود کند. وقتی که در مسیر هستید، به طور مکرر پاهای خود را بکشید. وقتی که در هواپیما هستید گاه و بیگاه بلند شوید و راه بروید. اگر با خودرو مسافرت می کنید هر یک ساعت توقف کنید و راه بروید. اگر نمی توانید راه بروید، ورزش های پا انجام دهید. درحالی که انگشتان پایتان روی زمین است، پاشنه پای خود را به بالا و پایین حرکت دهید. سپس پاشنه پا را روی زمین نگه داشته و انگشتانتان را بالا بیاورید.
• سیگار نکشید : سیگار کشیدن احتمال ابتلا به ترومبوز ورید عمقی را افزایش می دهد.
• وزن خود را کنترل کنید. چاقی ریسک فاکتوری بزرگ برای ترومبوز ورید عمقی است. ورزش منظم احتمال ایجاد لخته های خونی را کاهش می دهد. بطور کلی روزی 30 دقیقه فعالیت ورزشی متوسط انجام دهید. اگر شما نیاز به کاهش وزن، نگه داشتن وزن کم یا رسیدن به اهداف وزنی خاصی دارید ممکن است نیاز به ورزش بیشتر داشته باشید.