سرطان بیضه
سرطان بیضه در بیضه ها اتفاق میافتد که در داخل کیسه‌ی بیضه رخ می دهد -کیسه‌ی ایی کشسان و نرم از جنس پوست که زیر آلت تناسلی قرار دارد. بیضه‌ها هورمون جنسی مذکر و اسپرم را برای تولید مثل می سازند.
در مقایسه با دیگر سرطان ها، سرطان بیضه نادر است اما رایج ترین سرطان برای آقایان بین سنین 15 تا 35 سال است.
سرطان بیضه بسیار درمان پذیر است، حتی زمانی که سرطان به اعضای خارج از بیضه پخش شده است. بسته به نوع و مرحله‌ی پیشرفت این سرطان، ممکن است یک یا ترکیبی از روش های درمانی موجود نیاز باشند.
جزء بیماری های :
علائم
درد کمر از علائم این سرطان است
علائم و نشانه‌های سرطان بیضه شامل موارد زیر است :
- برآمدگی یا تورم در هر یک از بیضه ها
- احساس سنگینی در کیسه‌ی بیضه
- دردی مبهم در شکم یا کشاله ران
- تجمع ناگهانی مایع در کیسه‌ی بیضه
- درد یا ناراحتی در یک بیضه یا کیسه‌ی بیضه
- تورم یا حساسیت به لمس پستان ها
- درد کمر
سرطان معمولا یکی از بیضه ها را تحت تاثیر قرار می دهد.
ریسک فاکتور ها
عواملی که ممکن است احتمال سرطان بیضه شما را افزایش دهند شامل موارد زیر است :
- بیضه نزول نکرده (کریپتورکیدیسم) : بیضه ها در دوران رشد جنین در ناحیه‌ی شکمی ایجاد می شوند و معمولا قبل از تولد به کیسه‌ی بیضه نزول می کنند. آقایانی که بیضه ای دارند که قبلا نزول نکرده بود، نبست به آقایانی که بیضه شان نزول کرده است بیشتر در معرض سرطان بیضه هستند. این خطر حتی زمانی که بیضه با جراحی به کیسه‌ی بیضه منتقل می شود وجود دارد. با این حال اکثر آقایانی که دچار سرطان بیضه می شوند هم سابقه‌ی بیضه‌ی نزول نکرده ندارند.
- رشد غیرعادی بیضه : عارضه هایی که ممکن است باعث شوند تا بیضه ها بصورت غیرعادی رشد کنند (مانند سندرم کلاین فلتر) می توانند احتمال سرطان بیضه را بالا ببرند.
- سابقه‌ی خانوادگی : اگر عضوی از خانواده سرطان بیضه داشته است، احتمال ابتلای شما نیز افزایش می‌یابد.
- سن : سرطان بیضه جوانان و آقایان جوانتر را دچار می کند، مخصوصا آنهایی که بین 15 تا 35 سال هستند. با این حال، این سرطان می تواند در هر سنی رخ دهد.
- نژاد : سرطان بیضه در آقایان سفید پوست نسبت به آقایان سیاه پوست رایج تر است.
این سرطان در بین سنین 15 تا 35 سالگی رایجتر است
علت ابتلا
در اکثر مواقع منشا سرطان بیضه نامعلوم است
پزشکان می دانند که سرطان بیضه زمانی رخ می دهد که سلول های سالم در بیضه تغییر می کنند. سلول های سالم به صورت منظم رشد کرده و تکثیر می شوند تا عملکرد های بدن را عادی نگه دارند. اما در برخی موارد برخی از سلول ها تغییراتی غیرعادی دارند که باعث رشد خارج از کنترل آنها شده و حتی زمانی که سلول های جدید نیاز نیستند به تکثیر ادامه می دهند. تجمع این سلول ها باعث ایجاد توده در بیضه می شود.
تقریبا تمامی سرطانهای بیضه در سلول های زایا -سلول هایی در بیضه که اسپرم نابالغ تولید می کنند، رخ می دهد. دلیل غیرعادی شدن و سرطانی شدن سلول های زایا نامعلوم است.
تشخیص
پروب دستگاه سونوگرافی
در برخی موارد آقایان خود سرطان بیضه را پیدا می کنند که یا بصورت غیرعمد بوده یا در طول معاینه فردی بیضه برای یافتن برآمدگی های غیرعادی اتفاق افتاده است. در موارد دیگر، پزشک ممکن است برآمدگی را هنگام معاینه‌ی فیزیکی تشخیص دهد.
برای تشخیص سرطانی بودن برآمدگی بیضه، ممکن است پزشک موارد زیر ا توصیه کند :
- سونوگرافی : سونوگرافی بیضه از امواج صوتی برای ایجاد تصاویری از بیضه و کیسه‌ی آن استفاده می کند. در طول سونوگرافی، شما به پشت خوابیده و پاهای خود را باز می کنید. پزشک ژلی بی رنگ بر روی کیسه بیضه شما قرار می دهد. ابزاری دستی (پروب) بر روی کیسه‌ی بیضه شما حرکت داده می شود تا تصاویر سونوگرافی ایجاد شود. سونوگرافی می تواند به پزشک کمک کند تا ساختار هر نوع برآمدگی در بیضه، مانند اینکه برآمدگی پر از مایع است یا جامد را تشخیص دهد. سونوگرافی همچنین به پزشک نشان می دهد که برآمدگی ها داخل بیضه هستند یا خارج از آن.
- آزمایش خون : ممکن است پزشک آزمایشهایی برای بررسی میزان تومور مارکرها در خون شما تجویز کند. تومور مارکرها موادی هستند که بصورت عادی در خون وجود دارند، اما میزان این مواد ممکن است در برخی موارد مانند سرطان بیضه افزایش یابد. سطح بالای تومور مارکرها در خون شما به معنای سرطانی بودن شما نیست، اما ممکن است به پزشک در تعیین تشخیص کمک کند.
- جراحی برای برداشتن بیضه (ارکیکتومی رادیکال اینگوینال) : اگر تشخیص داده شود که برآمدگی روی بیضه ممکن است سرطانی باشد، ممکن است جراحی برای برداشتن بیضه توصیه شود. بیضه‌ی برداشته شده ازمایش می شود تا تشخیص داده شود که برآمدگی سرطانی است یا خیر، و اگر هست، نوع سرطان آن چیست.
تشخیص نوع سرطان
بیضه‌ی برداشته شده برای تعیین نوع سرطان بیضه آزمایش می شود. آگاهی از نوع سرطان بیضه، روش درمان و پیش بینی وضعیت بیمار پس از درمان را تعیین می کند. بطور کلی دو نوع سرطان بیضه وجود دارد :
- سمینوما : تومور های سمینوما در تمامی گروه های سنی رخ می دهند، اما اگر آقایان مسن تر به سرطان بیضه مبتلا شوند، احتمال سمینوما بودن آن زیاد است. سمینوما بطور کلی به اندازه‌ی تومورهای غیر سمینوما تهاجمی نیست.
- غیر سمینوما : تومورهای غیر سمینوما معمولا در سنین پایین‌تر رخ می دهند و به سرعت پخش می شوند. چندین نوع از تومورهای غیر سمینوماها وجود دارد که شامل کوریوکارسینوما، کارسینوم جنینی، تراتوم و تومور کیسه‌ی زرده می شوند.
درمان
جراحی یکی از راه های درمانی سرطان بیضه است
گزینه های درمان سرطان بیضه به چند عامل بستگی دارد که شامل نوع، مرحله سرطان، سلامت کلی فرد، و سلیقه‌ی او دارد.
جراحی
انواع جراحی برای درمان سرطان بیضه شامل موارد زیر است:
- جراحی برای برداشتن بیضه: (ارکیکتومی رادیکال اینگوینال) روش درمانی اصلی برای تقریبا تمامی مراحل و انواع سرطان های بیضه است. برای برداشتن بیضه، جراح روی کیسه بیضه شکافی ایجاد می کند و تمامی بیضه را از طریق آن شکاف بیرون می کشد. با درخواست شما بیضه ایی مصنوعی و حاوی آب نمک می تواند جایگزاری شود. در مواردی که سرطان در مراحل اولیه است، ممکن است تنها درمان مورد نیاز، جراحی برای برداشتن بیضه باشد.
- جراحی برای برداشتن غدد لنفاوی پیرامونی : (برداشتن غدد لنفاوی خلفی صفاقی) از طریق شکافی در شکم انجام می شود. جراح مراقب است تا عصب های پیرامون غدد لنفاوی صدمه نبینند، اما در برخی از موارد صدمه زدن به عصب ممکن است اجتناب ناپذیر باشد. ممکن است عصب صدمه دیده در انزال دشواری ایجاد کند اما از نعوظ جلوگیری نمی کند.
اگر جراحی تنها راه درمان سرطان بیضه باشد، پزشک معاینات منظم بعد از جراحی را تنظیم می کند. در این معاینات -که معمولا در چند سال اول هر چند ماه یکبار و پس از آن به دفعات کمتر، آزمایش خون، سی تی اسکن و دیگر روش های پیدا کردن نشانه هایی از بازگشت سرطان انجام می شوند.
پرتودرمانی
پرتودرمانی از پرتوهای پرانرژی مانند اشعه ایکس برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. در رادیوتراپی، شما روی تختی قرار می گیرید و دستگاهی بزرگ به دور شما می چرخد و تشعشعات را به نقطه هایی دقیق از بدن شما ساطع می کند.
پرتودرمانی برای افرادی که نوع سمینوما از سرطان بیضه دارند ممکن است یکی از گزینه های درمان باشد. پرتودرمانی ممکن است بعد از جراحی برداشتن بیضه توصیه شود.
عوارض جانبی این روش ممکن است شامل حالت تهوع و خستگی، و همچنین قرمزی پوست و سوزش در ناحیه‌ی شکمی و کشاله ران شود. همچنین ممکن است پرتودرمانی بصورت موقت تعداد اسپرم را کاهش داده و بر باروری برخی آقایان تاثیر بگزارد. با پزشک خود در مورد گزینه های حفظ اسپرم قبل از پرتودرمانی صحبت کنید.
شیمی درمانی
شیمی درمانی از دارو برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. داروهای شیمی درمانی در بدن شما حرکت می کنند تا سلول های سرطانی که ممکن است به قسمت های دیگر پخش شده باشند را از بین ببرد.
شیمی درمانی ممکن است تنها راه درمان باشد یا ممکن است قبل یا بعد از جراحی برای برداشتن غدد لنفاوی توصیه شود.
عوارض جانبی شیمی درمانی به نوع داروی استفاده شده بستگی دارد. عوارض جانبی رایج شامل خستگی، حالت تهوع، ریزش مو و افزایش احتمال عفونت است. برای کاهش برخی از عوارض جانبی شیمی درمانی، دارو و درمان وجود دارد.
همچنین ممکن است شیمی درمانی در برخی آقایان منجر به ناباروری شود، که در برخی موارد میتواند دائمی باشد. با پزشک خود در مورد گزینه های حفظ اسپرم قبل از انجام شیمی درمانی صحبت کنید.
پیشگیری
راهی برای پیشگیری سرطان بیضه وجود ندارد.
برخی از پزشکان معاینه‌ی فردی را برای تشخیص سرطان بیضه در مراحل اولیه اش توصیه می کنند، اما همه پزشکان با آن موافق نیستند. اگر مطمعن نیستید که معیانه فردی بیضه برای شما مفید است یا خیر، با پزشک خود در این مورد صحبت کنید.
- علائم
-
علائم
درد کمر از علائم این سرطان است
علائم و نشانه‌های سرطان بیضه شامل موارد زیر است :
- برآمدگی یا تورم در هر یک از بیضه ها
- احساس سنگینی در کیسه‌ی بیضه
- دردی مبهم در شکم یا کشاله ران
- تجمع ناگهانی مایع در کیسه‌ی بیضه
- درد یا ناراحتی در یک بیضه یا کیسه‌ی بیضه
- تورم یا حساسیت به لمس پستان ها
- درد کمر
سرطان معمولا یکی از بیضه ها را تحت تاثیر قرار می دهد.
- ریسک فاکتور
-
ریسک فاکتور ها
عواملی که ممکن است احتمال سرطان بیضه شما را افزایش دهند شامل موارد زیر است :
- بیضه نزول نکرده (کریپتورکیدیسم) : بیضه ها در دوران رشد جنین در ناحیه‌ی شکمی ایجاد می شوند و معمولا قبل از تولد به کیسه‌ی بیضه نزول می کنند. آقایانی که بیضه ای دارند که قبلا نزول نکرده بود، نبست به آقایانی که بیضه شان نزول کرده است بیشتر در معرض سرطان بیضه هستند. این خطر حتی زمانی که بیضه با جراحی به کیسه‌ی بیضه منتقل می شود وجود دارد. با این حال اکثر آقایانی که دچار سرطان بیضه می شوند هم سابقه‌ی بیضه‌ی نزول نکرده ندارند.
- رشد غیرعادی بیضه : عارضه هایی که ممکن است باعث شوند تا بیضه ها بصورت غیرعادی رشد کنند (مانند سندرم کلاین فلتر) می توانند احتمال سرطان بیضه را بالا ببرند.
- سابقه‌ی خانوادگی : اگر عضوی از خانواده سرطان بیضه داشته است، احتمال ابتلای شما نیز افزایش می‌یابد.
- سن : سرطان بیضه جوانان و آقایان جوانتر را دچار می کند، مخصوصا آنهایی که بین 15 تا 35 سال هستند. با این حال، این سرطان می تواند در هر سنی رخ دهد.
- نژاد : سرطان بیضه در آقایان سفید پوست نسبت به آقایان سیاه پوست رایج تر است.
این سرطان در بین سنین 15 تا 35 سالگی رایجتر است
- علت ابتلا
-
علت ابتلا
در اکثر مواقع منشا سرطان بیضه نامعلوم است
پزشکان می دانند که سرطان بیضه زمانی رخ می دهد که سلول های سالم در بیضه تغییر می کنند. سلول های سالم به صورت منظم رشد کرده و تکثیر می شوند تا عملکرد های بدن را عادی نگه دارند. اما در برخی موارد برخی از سلول ها تغییراتی غیرعادی دارند که باعث رشد خارج از کنترل آنها شده و حتی زمانی که سلول های جدید نیاز نیستند به تکثیر ادامه می دهند. تجمع این سلول ها باعث ایجاد توده در بیضه می شود.
تقریبا تمامی سرطانهای بیضه در سلول های زایا -سلول هایی در بیضه که اسپرم نابالغ تولید می کنند، رخ می دهد. دلیل غیرعادی شدن و سرطانی شدن سلول های زایا نامعلوم است.
- تشخیص
-
تشخیص
پروب دستگاه سونوگرافی
در برخی موارد آقایان خود سرطان بیضه را پیدا می کنند که یا بصورت غیرعمد بوده یا در طول معاینه فردی بیضه برای یافتن برآمدگی های غیرعادی اتفاق افتاده است. در موارد دیگر، پزشک ممکن است برآمدگی را هنگام معاینه‌ی فیزیکی تشخیص دهد.
برای تشخیص سرطانی بودن برآمدگی بیضه، ممکن است پزشک موارد زیر ا توصیه کند :
- سونوگرافی : سونوگرافی بیضه از امواج صوتی برای ایجاد تصاویری از بیضه و کیسه‌ی آن استفاده می کند. در طول سونوگرافی، شما به پشت خوابیده و پاهای خود را باز می کنید. پزشک ژلی بی رنگ بر روی کیسه بیضه شما قرار می دهد. ابزاری دستی (پروب) بر روی کیسه‌ی بیضه شما حرکت داده می شود تا تصاویر سونوگرافی ایجاد شود. سونوگرافی می تواند به پزشک کمک کند تا ساختار هر نوع برآمدگی در بیضه، مانند اینکه برآمدگی پر از مایع است یا جامد را تشخیص دهد. سونوگرافی همچنین به پزشک نشان می دهد که برآمدگی ها داخل بیضه هستند یا خارج از آن.
- آزمایش خون : ممکن است پزشک آزمایشهایی برای بررسی میزان تومور مارکرها در خون شما تجویز کند. تومور مارکرها موادی هستند که بصورت عادی در خون وجود دارند، اما میزان این مواد ممکن است در برخی موارد مانند سرطان بیضه افزایش یابد. سطح بالای تومور مارکرها در خون شما به معنای سرطانی بودن شما نیست، اما ممکن است به پزشک در تعیین تشخیص کمک کند.
- جراحی برای برداشتن بیضه (ارکیکتومی رادیکال اینگوینال) : اگر تشخیص داده شود که برآمدگی روی بیضه ممکن است سرطانی باشد، ممکن است جراحی برای برداشتن بیضه توصیه شود. بیضه‌ی برداشته شده ازمایش می شود تا تشخیص داده شود که برآمدگی سرطانی است یا خیر، و اگر هست، نوع سرطان آن چیست.
تشخیص نوع سرطان
بیضه‌ی برداشته شده برای تعیین نوع سرطان بیضه آزمایش می شود. آگاهی از نوع سرطان بیضه، روش درمان و پیش بینی وضعیت بیمار پس از درمان را تعیین می کند. بطور کلی دو نوع سرطان بیضه وجود دارد :
- سمینوما : تومور های سمینوما در تمامی گروه های سنی رخ می دهند، اما اگر آقایان مسن تر به سرطان بیضه مبتلا شوند، احتمال سمینوما بودن آن زیاد است. سمینوما بطور کلی به اندازه‌ی تومورهای غیر سمینوما تهاجمی نیست.
- غیر سمینوما : تومورهای غیر سمینوما معمولا در سنین پایین‌تر رخ می دهند و به سرعت پخش می شوند. چندین نوع از تومورهای غیر سمینوماها وجود دارد که شامل کوریوکارسینوما، کارسینوم جنینی، تراتوم و تومور کیسه‌ی زرده می شوند.
- درمان
-
درمان
جراحی یکی از راه های درمانی سرطان بیضه است
گزینه های درمان سرطان بیضه به چند عامل بستگی دارد که شامل نوع، مرحله سرطان، سلامت کلی فرد، و سلیقه‌ی او دارد.
جراحی
انواع جراحی برای درمان سرطان بیضه شامل موارد زیر است:
- جراحی برای برداشتن بیضه: (ارکیکتومی رادیکال اینگوینال) روش درمانی اصلی برای تقریبا تمامی مراحل و انواع سرطان های بیضه است. برای برداشتن بیضه، جراح روی کیسه بیضه شکافی ایجاد می کند و تمامی بیضه را از طریق آن شکاف بیرون می کشد. با درخواست شما بیضه ایی مصنوعی و حاوی آب نمک می تواند جایگزاری شود. در مواردی که سرطان در مراحل اولیه است، ممکن است تنها درمان مورد نیاز، جراحی برای برداشتن بیضه باشد.
- جراحی برای برداشتن غدد لنفاوی پیرامونی : (برداشتن غدد لنفاوی خلفی صفاقی) از طریق شکافی در شکم انجام می شود. جراح مراقب است تا عصب های پیرامون غدد لنفاوی صدمه نبینند، اما در برخی از موارد صدمه زدن به عصب ممکن است اجتناب ناپذیر باشد. ممکن است عصب صدمه دیده در انزال دشواری ایجاد کند اما از نعوظ جلوگیری نمی کند.
اگر جراحی تنها راه درمان سرطان بیضه باشد، پزشک معاینات منظم بعد از جراحی را تنظیم می کند. در این معاینات -که معمولا در چند سال اول هر چند ماه یکبار و پس از آن به دفعات کمتر، آزمایش خون، سی تی اسکن و دیگر روش های پیدا کردن نشانه هایی از بازگشت سرطان انجام می شوند.
پرتودرمانی
پرتودرمانی از پرتوهای پرانرژی مانند اشعه ایکس برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. در رادیوتراپی، شما روی تختی قرار می گیرید و دستگاهی بزرگ به دور شما می چرخد و تشعشعات را به نقطه هایی دقیق از بدن شما ساطع می کند.
پرتودرمانی برای افرادی که نوع سمینوما از سرطان بیضه دارند ممکن است یکی از گزینه های درمان باشد. پرتودرمانی ممکن است بعد از جراحی برداشتن بیضه توصیه شود.
عوارض جانبی این روش ممکن است شامل حالت تهوع و خستگی، و همچنین قرمزی پوست و سوزش در ناحیه‌ی شکمی و کشاله ران شود. همچنین ممکن است پرتودرمانی بصورت موقت تعداد اسپرم را کاهش داده و بر باروری برخی آقایان تاثیر بگزارد. با پزشک خود در مورد گزینه های حفظ اسپرم قبل از پرتودرمانی صحبت کنید.
شیمی درمانی
شیمی درمانی از دارو برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. داروهای شیمی درمانی در بدن شما حرکت می کنند تا سلول های سرطانی که ممکن است به قسمت های دیگر پخش شده باشند را از بین ببرد.
شیمی درمانی ممکن است تنها راه درمان باشد یا ممکن است قبل یا بعد از جراحی برای برداشتن غدد لنفاوی توصیه شود.
عوارض جانبی شیمی درمانی به نوع داروی استفاده شده بستگی دارد. عوارض جانبی رایج شامل خستگی، حالت تهوع، ریزش مو و افزایش احتمال عفونت است. برای کاهش برخی از عوارض جانبی شیمی درمانی، دارو و درمان وجود دارد.
همچنین ممکن است شیمی درمانی در برخی آقایان منجر به ناباروری شود، که در برخی موارد میتواند دائمی باشد. با پزشک خود در مورد گزینه های حفظ اسپرم قبل از انجام شیمی درمانی صحبت کنید.
- پیشگیری
-
پیشگیری
راهی برای پیشگیری سرطان بیضه وجود ندارد.
برخی از پزشکان معاینه‌ی فردی را برای تشخیص سرطان بیضه در مراحل اولیه اش توصیه می کنند، اما همه پزشکان با آن موافق نیستند. اگر مطمعن نیستید که معیانه فردی بیضه برای شما مفید است یا خیر، با پزشک خود در این مورد صحبت کنید.
