آسیب همسترینگ
آسیب همسترینگ زمانی رخ می دهد که یکی از عضلات همسترینگ (گروه ماهیچه‌های سه تایی که پشت ران شما قرار دارند) پیچ خورده یا کشیده شده اند.
اگر فوتبال، بسکتبال، تنیس یا ورزشی مشابه که شامل دویدن و توقف های ناگهانی است انجام می دهید، احتمال آسیب همسترینگ برای شما افزایش می یابد.
اقدامات خود مراقبتی مانند استراحت، کمپرس یخ و داروهای مسکن بدون نسخه معمولا تمام کاری است که درد و التهاب مربوط به آسیب همسترینگ را بهبود می دهد. در موارد نادر ممکن است برای ترمیم عضله یا تاندون همسترینگ از جراحی کمک گرفته شود.
علائم
درد پشت ران نشانه اصلی این نوع جراحت است
آسیب همسترینگ معمولا منجر به درد شدید و ناگهانی پشت ران می شود. همچنین ممکن است متوجه احساس بیرون زدگی یا پارگی شوید. تورم و حساسیت به لمس معمولا طی چند ساعت رخ می دهد. همچنین ممکن است دچار کبودی یا تغییر رنگ در اطراف پشت پا و همچنین ضعف عضلانی و ناتوانی در فشار آوردن روی پای آسیب دیده شوید.
ریسک فاکتور ها
عوامل ایجاد خطر آسیب همسترینگ شامل موارد زیر می شود :
- ورزش : ورزش هایی که شامل دویدن یا دیگر فعالیت ها مانند رقصیدن هستند که نیازمند کشش های شدید باشد، احتمال آسیب همسترینگ را افزایش می دهد.
- آسیب همسترینگ در گذشته : بعد از اینکه دچار آسیب به همسترینگ شدید، احتمال رخ دادن مجدد آن (مخصوصا اگر قبل از بهوبد کامل عضلانی و بازسازی قدرت، فعالیت فیزیکی هم سطح با دوران قبل از جراحت انجام دهید) افزایش می یابد.
- انعطاف پذیری ضعیف : اگر انعطاف پذیری ضعیفی داشته باشید ممکن است عضلات نتوانند فشار مورد نیاز برخی از فعالیت ها را تاب بیاورند.
- عدم تعادل عضلانی : با اینکه تمام متخصصان با این مورد موافق نیستند، برخی از آنها پیشنهاد می کنند که عدم تعادل عضلانی ممکن است منجر به آسیب همسترینگ شود. زمانی که یکی ازعضلات جلوی ران (عضلات چهارسر ران) قوی تر است و بیشتر از عضلات همسترینگ شما رشد می کند، ممکن است بیشتر در معرض جراحت عضله همسترینگ قرار بگیرید.
انجام ورزش هایی که توقف ناگهانی دارند مانند بستکبال بیشتر شما را در خطر این جراحت قرار می دهد
علت ابتلا
عضلات همسترینگ مجموعه ای شامل سه عضله است که در پشت ران از باسن تا کمی پایین تر از زانو ادامه دارد. این عضلات به پای شما اجازه می دهند پای خود را به پشت صاف کرده و زانوی خود را خم کنید. زمانی که هر یک از این عضلات در طول فعالیت فیزیکی بیش از حد کشیده می شوند، ممکن است جراحت رخ دهد.
تشخیص
دستگاه سونوگرافی
در طول معاینه‌ی فیزیکی، پزشک به دنبال تورم و نواحی حساس به لمس در پشت ران می گردد. موقعیت و شدت درد می تواند در تشخیص وسعت و منشا صدمه کمک کند.
همچنین ممکن است پزشک پای آسیب دیده را به شکل های مختلف حرکت داده تا به پیدا کردن قسمت دقیق آسیب در عضله کمک کرده و همچنین از وجود صدمه‌ی غضروفی یا تاندونی مطمعن شود.
تصویربرداری
در آسیب های همسترینگ شدید، ممکن است عضله پاره شود یا حتی از جایی که به لگن یا استخوان ساق پا متصل می شود، جدا شود. در برخی موارد در زمان وقوع جراحت، بخشی کوچک از استخوان اصلی جدا می شود. می توان از رادیولوژی برای یافتن این پارگی ها استفاده کرد، درحالی که سونوگرافی و ام آر آی می توانند پارگی عضلات و تاندون ها را نمایش دهد.
درمان
فیزیوتراپی می تواند جراحت همسترینگ را بهبود دهد
هدف اصلی درمان، کاهش درد و تورم است. برای رسیدن به این هدف، ممکن است پزشک از شما بخواهد کارهای زیر را انجام دهید :
- صرف نظر کردن از فعالیت های سخت فیزیکی تا زمان بهبود جراحت
- استفاده از عصا یا چوب زیر بغل برای اینکه از تکیه‌ی کامل وزن بدن روی پای مجرح جلوگیری شود
- چند بار در روز استفاده از یخ به این منظور که درد بهبود و تورم کاهش یابد
- بستن قسمت مجروح شده با باندهای کشی یا پوشیدن شلوار کشی برای کاهش تورم
- بالا بردن پا در زمان استراحت به این منظور که از سطح قلب بالاتر باشد تا تخلیه تسریع شود و تروم کاهش یابد
- استفاده از داروهای مسکن بدون نسخه مانند ایبوپروفن یا استامینوفن برای کاهش درد و التهاب
فیزیوتراپی
بعد از اینکه درد و تورم اولیه‌ی آسیب همسترینگ کاهش یافت، پزشک یا فیزیوتراپیست می تواند انجام برخی از تمرین هایی که برای بهوبد انعطاف پذیری و قدرت بخشی عضلات همسترینگ مناسب هستند را به شما آموزش می دهند.
جراحی
اگر عضلات از جایی که استخوان لگن یا ساق پا متصل شده اند پاره شده باشند، جراحان ارتوپد می توانند مجددا آنها را متصل کنند. پارگی های شدید عضلانی را نیز می توان ترمیم کرد.
پیشگیری
تمرین های کششی و قدرتی می توانند احتمال آسیب همسترینگ را کاهش دهند. سعی کنید زمان انجام ورزش آمادگی بدنی مناسب داشته باشید.
اگر شغلی با فعالیت فیزیکی بالا دارید، آمادگی های منظم می توانند در پیشگیری از جراحت کمک کنند. از پزشک خود در مورد تمرین های آمادگی مناسب بپرسید.
- علائم
-
علائم
درد پشت ران نشانه اصلی این نوع جراحت است
آسیب همسترینگ معمولا منجر به درد شدید و ناگهانی پشت ران می شود. همچنین ممکن است متوجه احساس بیرون زدگی یا پارگی شوید. تورم و حساسیت به لمس معمولا طی چند ساعت رخ می دهد. همچنین ممکن است دچار کبودی یا تغییر رنگ در اطراف پشت پا و همچنین ضعف عضلانی و ناتوانی در فشار آوردن روی پای آسیب دیده شوید.
- ریسک فاکتور
-
ریسک فاکتور ها
عوامل ایجاد خطر آسیب همسترینگ شامل موارد زیر می شود :
- ورزش : ورزش هایی که شامل دویدن یا دیگر فعالیت ها مانند رقصیدن هستند که نیازمند کشش های شدید باشد، احتمال آسیب همسترینگ را افزایش می دهد.
- آسیب همسترینگ در گذشته : بعد از اینکه دچار آسیب به همسترینگ شدید، احتمال رخ دادن مجدد آن (مخصوصا اگر قبل از بهوبد کامل عضلانی و بازسازی قدرت، فعالیت فیزیکی هم سطح با دوران قبل از جراحت انجام دهید) افزایش می یابد.
- انعطاف پذیری ضعیف : اگر انعطاف پذیری ضعیفی داشته باشید ممکن است عضلات نتوانند فشار مورد نیاز برخی از فعالیت ها را تاب بیاورند.
- عدم تعادل عضلانی : با اینکه تمام متخصصان با این مورد موافق نیستند، برخی از آنها پیشنهاد می کنند که عدم تعادل عضلانی ممکن است منجر به آسیب همسترینگ شود. زمانی که یکی ازعضلات جلوی ران (عضلات چهارسر ران) قوی تر است و بیشتر از عضلات همسترینگ شما رشد می کند، ممکن است بیشتر در معرض جراحت عضله همسترینگ قرار بگیرید.
انجام ورزش هایی که توقف ناگهانی دارند مانند بستکبال بیشتر شما را در خطر این جراحت قرار می دهد
- علت ابتلا
-
علت ابتلا
عضلات همسترینگ مجموعه ای شامل سه عضله است که در پشت ران از باسن تا کمی پایین تر از زانو ادامه دارد. این عضلات به پای شما اجازه می دهند پای خود را به پشت صاف کرده و زانوی خود را خم کنید. زمانی که هر یک از این عضلات در طول فعالیت فیزیکی بیش از حد کشیده می شوند، ممکن است جراحت رخ دهد.
- تشخیص
-
تشخیص
دستگاه سونوگرافی
در طول معاینه‌ی فیزیکی، پزشک به دنبال تورم و نواحی حساس به لمس در پشت ران می گردد. موقعیت و شدت درد می تواند در تشخیص وسعت و منشا صدمه کمک کند.
همچنین ممکن است پزشک پای آسیب دیده را به شکل های مختلف حرکت داده تا به پیدا کردن قسمت دقیق آسیب در عضله کمک کرده و همچنین از وجود صدمه‌ی غضروفی یا تاندونی مطمعن شود.
تصویربرداری
در آسیب های همسترینگ شدید، ممکن است عضله پاره شود یا حتی از جایی که به لگن یا استخوان ساق پا متصل می شود، جدا شود. در برخی موارد در زمان وقوع جراحت، بخشی کوچک از استخوان اصلی جدا می شود. می توان از رادیولوژی برای یافتن این پارگی ها استفاده کرد، درحالی که سونوگرافی و ام آر آی می توانند پارگی عضلات و تاندون ها را نمایش دهد.
- درمان
-
درمان
فیزیوتراپی می تواند جراحت همسترینگ را بهبود دهد
هدف اصلی درمان، کاهش درد و تورم است. برای رسیدن به این هدف، ممکن است پزشک از شما بخواهد کارهای زیر را انجام دهید :
- صرف نظر کردن از فعالیت های سخت فیزیکی تا زمان بهبود جراحت
- استفاده از عصا یا چوب زیر بغل برای اینکه از تکیه‌ی کامل وزن بدن روی پای مجرح جلوگیری شود
- چند بار در روز استفاده از یخ به این منظور که درد بهبود و تورم کاهش یابد
- بستن قسمت مجروح شده با باندهای کشی یا پوشیدن شلوار کشی برای کاهش تورم
- بالا بردن پا در زمان استراحت به این منظور که از سطح قلب بالاتر باشد تا تخلیه تسریع شود و تروم کاهش یابد
- استفاده از داروهای مسکن بدون نسخه مانند ایبوپروفن یا استامینوفن برای کاهش درد و التهاب
فیزیوتراپی
بعد از اینکه درد و تورم اولیه‌ی آسیب همسترینگ کاهش یافت، پزشک یا فیزیوتراپیست می تواند انجام برخی از تمرین هایی که برای بهوبد انعطاف پذیری و قدرت بخشی عضلات همسترینگ مناسب هستند را به شما آموزش می دهند.
جراحی
اگر عضلات از جایی که استخوان لگن یا ساق پا متصل شده اند پاره شده باشند، جراحان ارتوپد می توانند مجددا آنها را متصل کنند. پارگی های شدید عضلانی را نیز می توان ترمیم کرد.
- پیشگیری
-
پیشگیری
تمرین های کششی و قدرتی می توانند احتمال آسیب همسترینگ را کاهش دهند. سعی کنید زمان انجام ورزش آمادگی بدنی مناسب داشته باشید.
اگر شغلی با فعالیت فیزیکی بالا دارید، آمادگی های منظم می توانند در پیشگیری از جراحت کمک کنند. از پزشک خود در مورد تمرین های آمادگی مناسب بپرسید.
