علت ابتلا

برونشیولیت زمانی رخ می دهد که ویروسی برونشیل، که راه های هوایی کوچک در ریه شما است را عفونی می کند. عفونت منجر می شود تا برونشیل ها متورم و ملتهب شوند. تجمع مخاطی در راه های تنفسی رخ می دهد که منجر به دشواری در رسیدن شریان هوایی به داخل و خارج ریه ها می شود.

در بیشتر مواقع برونشیل ها توسط ویروس سین سیشال تنفسی (RSV). ویروس سین سیشال تنفسی ویروسی رایج است که تقریبا هر کودک را قبل از سن 2 سالگی دچار می کند. شیوع عفونت ویروس سین سیشال تنفسی هر زمستان رخ می دهد و هر فرد ممکن است دوباره دچار آن عفونت می شوند چراکه بنظر نماید عفونت قبلی منجر به مصونیت بلند مدت شود. برونشیولیت همچنین می تواند منجر به ایحاد دیگر ویروس ها شود که منجر به سرماخوردکی می شود.

ویروس هایی که منجر به برونشیولیتمی شود می تواند به راحتی شیوع کند. شما می توانید از طریق تماس با قطره هایی در هوا که توسط سرفه، عطسه یا صحبت فرد بیمار پخش شده است دچار این بیماری شوید. شما همچنین می توانید با تماس با اجسام اشتراک گذاشته مانند، ظروف، حوله ها یا اسباب بازی ها و سپس تماس به چشمان، بینی یا دهان دچار این بیماری شوید.

تشخیص

آزمایشات و رادیولوژی ها معمولا برای تشخیص برونشیولیت استفاده نمی شود. پزشک شما معمولا مشکل را با معیانه فرزند شما و گوش دادن به ریه ها توسط گوشی پزشکی انجام می دهد.

اگر کودک شما احتمال دچار شدن به برونشیولیت دارد، اگر علائم در خال وخیم تر شدن است یا اگر مشکلی دیگری وجود داشته باشید، پزشک شما ممکن است روش های زیر را تجویز کند :

• رادیولوژی قفسه سینه : پزشک شما ممکن است رادیولوژی قفسه سینه تجویز کند تا به دنبال نشانه های ذات الریه باشد.
• آزمایشات ویروسی : پزشک شما ممکن است نمونه ایی از مخاط کودک شما برای یافتن ویروس منشا برونشیولیت یگیرد. این روش معمولا توسط وارد کردن ملایم گوش پاک کن به داخل بینی انجام می شود.
• آزمایشات خونی : در برخی از موارد، آزمایشات خونی ممکن است برای تست کردن تعداد سلول های سفید خونی نوزاد شما استفاده شود. یک آزمایش خونی می تواند سطوح اکسیژن را در شریان خونی کودک شما تشخیص داده.

پزشک شما ممکن است به دنبال نشانه های کم آبی باشد مخصوصا زمانی که فرزند شما از خوردن و آشامیدن امتناع می کند یا استفراغ کرده است. نشانه های کم آبی شامل چشمان فرورفته، دهان و پوست خشک، خواب آلودگی و ادرار کم یا عدم ادرار کردن است.

درمان

برونشیولیت معمولا برای دو تا سه هفته دوام میاورد. بیشتر کودکان مبتلا به برونشیولیت می تواند در خانه با کمک درمان شوند. به گوش بودن برای تغییراتی در دشواری تنفس مانند دشواری در هر نفس کشیدن، نتوانی در صحبت یا گریه کردن بخاطر دشوار یا تنفس یا غرغر کردن در هر بار تنفس، مهم است.

از آنجایی که ویروس ها می توانند منجر به برونشیولیت شوند، آنتی بیوتیک ها که برای درمان عفونت هایی که توسط باکتری ایجاد شده اند موثر نخواهند بود. عفونت های باکترایی مانند ذات الریه یا عفونت گوش می تواند همزمان با برونشیولیت رخ دهد و پزشک شما ممکن است آنتی بیوتیک برای آن عفونت تجویز کند.

داروهایی که راه های هوایی را باز می کنند (برونکودیلاتورها) به نظر نمیایند که موثر باشند و معمولا برای درمان برونشیولیت استفاده نمی شوند. در موارد شدید، پزشک شما ممکن است از درمان آلبوترول نبولیزه شده استفاده کند.

داروهای کورتیکواستروئید های خوراکی و ضربه زدن به قفسه سینه برای جدا کردن مخاط به نظر میاید که راه های درمانی موثری برای برونشیولیت نباشند و توصیه نمی شود.