علت ابتلا

منشا دقیق واسکولیت نامعلوم است. برخی از انواع آن به ژن های مادرزادی مرتبط هستند. انوع دیگر، نتیجه‌ِ حمله اشتباهی سیستم ایمنی بدن به سلول های قرمز خون هستند. عواملی که باعث چنین عکس العمل هایی در سیستم ایمنی بدن می شوند، شامل موارد زیر است :

• عفونت مانند هپاتیت B و هپاتیت C
• سرطان خون
• بیماری های سیستم ایمنی بدن مانند روماتیسم مفصلی، لوپوس و اسکلرودرمی
• عکس العمل به برخی داروها

تشخیص

پزشک شما احتمالا تشخیص را با جمع آوری سابقه‌ی پزشکی و انجام معیانه‌ی فیزیکی شروع می کند. او ممکن است از شما بخواهد تا چند آزمایش یا روش تشخیصی انجام دهید تا یا احتمال دیگر عارضه هایی که مشابه واسکولیت هستند رد شود، یا تشخیص واسکولیت قطعی شود. این آزمایشات و روش ها ممکن است شامل موارد زیر شوند :

• آزمایش خون : این آزمایشها به دنبال علائم التهاب مانند میزان بالای پروتئین واکنشی C می گردند. شمارش سلول های خون می تواند نشان دهد که شما به اندازه کافی سلول قرمز دارید. آزمایش های خونی که به دنبال برخی از پادتن های خاص مانند آزمایش آنتی بادی سیتوپلاسمی ضد نوتروفیل می گردند، می توانند به تشخیص واسکولیت کمک کنند.
• روش های تصویربرداری : روش های تصویربرداری غیرتهاجمی می تواند به تشخیص اینکه کدام عروق دچار شده اند کمک کنند. اینها همچنین می توانند به پزشک شما برای نظارت بر روند درمان کمک کنند. روش های تصویربرداری برای واسکولیت شامل رادیولوژی، سونوگرافی، سی تی اسکن، ام آر آی و توموگرافی گسیل پوزیترون هستند.
• رادیولوژی از عروق خونی (آنژیوگرافی) : در این روش کاتتری قابل انعطاف شبیه به یک نی نازک به داخل آئورت یا عروق بزرگ فرستاده می شود. سپس رنگی مخصوص از طریق کاترر تزریق می شود و تصاویر رادیولوژی زمانی که رنگ مخصوص آئورت یا ورید را پر می کند گرفته می شود. دیواره های عروق خونی شما بر روی عکس های رادیولوژی مشاهده می شوند.
• نمونه برداری : در این جراحی پزشک بخشی کوچک از بافت ناحیه‌ی دچار شده بدن شما را جدا می کند. سپس پزشک ناحیه‌ی برداشته شده را به دنبال نشانه های واسکولیت ارزیابی می کند.

درمان

روش های درمان بر کنترل التهاب و مدیریت هر عارضه‌ی زمینه ای است که ممکن است منشا واسکولیت باشد.

دارودرمانی

یک داروی کورتیکواستروئیدی مانند پردنیزون رایج ترین دارویی است که برای کنترل التهاب مرتبط با واسکولیت استفاده می شود.

عوارض جانبی کورتیکواستروئید ها می تواند شدید باشد مخصولا زمانی که شما آنها را به مدت طولانی مصرف می کنید. عوارض جانبی احتمالی شامل کاهش وزن، دیابت و ضعف استخوان ها است. اگر کورتیکواستروئید برای دوره درمان طولانی نیاز است، احتمالا  به شما دوزهای پایین تر داده می شود.

ممکن است دیگر داروها همراه با کورتیکواستروئیدها برای کنترل التهاب تجویر شود تا بتوان زودتر دوز کورتیکواستروئیدها را کاهش داد. نوع داروی استفاده شده به نوع واسکولیت بستگی دارد. این داروها ممکن است شامل متوترکسات، آزاتیوپرین، مایکوفنولات، سیکلوفسفامید، توسیلیزوماب یا ریتوکسیماب شوند.

جراحی

نوع خاص دارویی که شما به آن نیازدارید، به نوع و شدت واسکولیتی که دارید، اینکه کدام اعضا دچار شده اند، و هر نوع مشکل پزشکی دیگری که به آن دچار هستید، بستگی دارد.

در برخی موارد واسکولیت می تواند باعث آنوریسم (برآمدگی در دیواره یک عروق خونی) شود. این برآمدگی نیازمند جراحی است تا احتمال پاره شدن آن را کاهش دهد. عروق مسدود شده نیز ممکن است نیازمند جراحی مخصوصی باشند تا جریان خون به ناحیه‌ی دچار شده برسد.