• به پشت روی تخت رادیولوژی دراز می کشید و تصویر گرفته می شود.
• سپس به پهلو خوابیده و پزشک به آرامی لوله ایی که کاملا با روغنی چرب لغزان شده باشد (لوله انما) را وارد مقعد می کند. این لوله متصل به کیسه ایی است که در خود مایع سولفات باریم دارد. این مایع نوعی حاجب (کنتراست) است که برخی از قسمت های خاص مقعد را پررنگ می کند و باعث ایجاد تصاویری واضح ترمی شود.
• مایع باریومی وارد مقعد شده و تصاویر گرفته می شود. ممکن است بادکنکی کوچک که در نوک لوله انما وجود دارد را با هوا پر کنند تا به نگهداری مایع باریم در مقعد کمک کند. پزشک نحوه‌ی جریان یافتن مایع باریمی را از صفحه نمایش دستگاه رادیولوژی مشاهده می کند.
• از شما درخواست می شود تا موقعیت خود روی تخت معیانه را تغییر دهید. به تخت معاینه اندکی شیب داده می شود تا تصاویر از زویای مختلف گرفته شود. در برخی مواقع ممکن است در طول تصویربرداری از شما خواسته شود نفس خود را برای چند ثانیه حبس کنید تا تصاویر گرفته شده تار نشوند.
• پس از تصویربرداری لوله انما خارج می شود.
• به شما لگن می دهند یا کمکتان می کنند به دستشویی بروید تا بتوانید روده خود را خالی کرده و تا حد ممکن مایع باریم را از بدن خود خارج کنید. سپس ممکن است یک یا دو عکس رادیولوژی دیگر گرفته شود.

باریم انما برای موارد زیر تجویر می شود:

• تشخیص یا ارزیابی سرطان مقعد
• تشخیص یا ارزیابی کولیت زخمی یا بیماری کرون
• تشخیص منشا خون در مدفوع، اسهال یا یبوست

امروزه از باریم انما بسیار کمتر استفاده می شود و کولونوسکوپی روش جایگزین رایج تر آن است.

در این تصویربرداری تششعات کمی بکار می رود. تشعشعات کنترل می شوند تا کم ترین حد ممکن برای تصویربرداری استفاده شود. بیشتر متخصصان براین باروند که خطرات این تصویربرداری در مقایسه با مزایای آن کم است.

یک خطر نادر اما جدی در این روش ایجاد پارگی در مقعد (پارگی مقعد) است که ممکن است هنگام ورود لوله‌ی انما به مقعد اتفاق بیافتد.